სამყარო 2 вселенная 2

სამყარო 2    вселенная 2

--------        --------        --------        --------

გარემო იმყოფინება მშვიდათ, ან გარემო მოქმედებს. გარემო ან არ არი, ან ის მოქმედებს.

ასე არი, და ასე ხდება, ასეთი მიზეზით, რო ან არაფერია საჭირო, ან იქმნება რომელიმე საჭიროება.

გარემოს ან თითონ არ ჭირდება თავისი თავი, და ის თავისუფალია თავისი არსებობისგან, ან გარემო მიდინარეობს და მოქმედებს.

ალბათ მარადიულობა ყოველმხრივ თავისუფალია და სრულყოფილი, მერე კი ცხოვრება მოქმედია.

ჩვენ ვცხოვრობთ იმისთვის რათა შევძლოთ ვიმოქმედოთ, მერე კი ჩვენ არ ვცხოვრობთ იმისთვინ, რო ვიარსებოთ და ვიმყოფინოთ

----

среда или находится в спокойном состоянии, или среда действует. Среда или не существует, или она действует.

Так есть, и так происходит, по такой причине, что либо ничего не нужно, либо возникает некоторая, и какая-либо необходимость.

Среда либо сама не нуждается в себе, и свободна от собственного существования, либо среда происходит и действует.

Наверно вечность все-сторонне свободна и совершенна, а жизнь действенна.

Мы живем для того, чтобы действовать, и мы не живем для того, чтобы быть и существовать

---------------------------------------------------------------------------------------------

რატომ ხდება, როგორ ხდება, რა ხდება. ასეთი თანა-მივდებრობით ჩვენ უნდა მოვიკითხოთ ცხოვრების ფესვის ამხსნელი აზრი

----

( სამყარო გარემოა ) გარემო იმყოფინება მშვიდათ, ან გარემო მოქმედებს, ასეა ასეთი მიზეზით რო ან არაფერია საჭირო, ან იქმნება რომელიღაც საჭიროება.

გარემო ან არ არი ( _ და გარემო არც არ არი ), ან გარემო მოქმედებს, ანუ გარემო მიდინარეობს და ხდება.

ალბათ გარემო "მდგომარეობაა", რომელი "ასეთია", "რაღაცის" გარდა, ის ფერია რომელს არ ჭირდება საგანი, ის "წითელია", ჭიქის გარეშე, თუ გსურთ დაარქვით მას "წითელობა, ბევრი _ ბევრობა".

--

ალბათ მარადიულობა თავისუფალია და სრულყოფილი, ცხოვრება კი მოქმედია.

ჩვენ ვცხოვრობთ იმიტომ და იმისთვის, რათა შევძლოთ ვიმოქმედოთ ( მერე კი ჩვენ არ ვცხოვრობთ იმიტომ და იმისთვის, რო ვიარსებოთ და ვიმყოფინოთ )

--------

почему происходит, как происходит, что происходит. В такой последовательности мы должны обдумывать мысли объясняющие нам суть жизни

----

( мир, вселенная, - это среда ) среда находится в покое, или среда действует, это так по такой причине, что или ничего не нужно, или возникает некая необходимость.

Или среда не существует ( и среда также находится вне несуществования ), или среда действует, то есть протекает процесс, среда становится процессом и происходит.

Наверно среда это "состояние" которое, является "таким", без "чего-то", оно цвет которому не нужен предмет, оно "красное", без стакана, если желаете назовите его "красностью, множеством - множественностью".

--

Наверно вечность свободна и совершенна, а жизнь действует.

Мы живем потому и для того, чтобы смочь действовать ( и мы не живем потому и для того, чтобы быть, наличествовать, и существовать )

---------------------------------------------------------------------------------------------

მარადიულობა შედგება სამი ნაწილით, ეს მარადიულობაა, ცარიელი და ქაოსი.

მარადიულობა იმყოფება დროის, საწყისის და ბოლოს იქით, ქმედების და მისი თანა-მიმდევრობის, მერე კი მისი გაჭიმულობის და სათანადო თვისებების იქით.

მარადიულობა არი "ყოველთვის", ( ამის სათანადოთ არი ცარიელი, მე ვარაუდობ რომ "ყოველთვის" ნიშნავს "არაფერს, არაფერი* - ).

ცარიელი არსებობის იქითაა, ის თავისუფალია თავისივე არსებობის საჭიროებისგან, ცარიელს არ ჭირდება თავისივე თავი. ცარიელის არ არსებობა არი სიცარიელე, ასეთი თვისებათა მეშვეობით ცარიელი აგრეთვე არი ყოველ-გვარათ ყოვლად-სრულყოფილი.

ცარიელი სივცის იქითაა, ის ახსნილია ( - გახსნილია ), და მას არ ჭირდება შინაგანი მთლიანობა.

ქაოსი უნივერსალურია და სავსებით ყველაფრის არსებობაა, ყველაფერი არი ყველაფერი, ( ? - ) და ყველაფერი სრულყოფილია.

ამასთან ერთათ ყველაფერს აქ ერთი და იგივე მნიშნელობა და ფასი, ანუ არანაირი ფასი და არანაირი მნიშნელობა, იმიტომ რომ არაფერი არაა საჭირო, ასეთი მიზეზით ქაოსში არაფერს არ აქ მნიშვნელობა.

კიდე ქაოსი ყველაფრის არსებობის სავსეობაა, და ყველაფრის ყველაფრათ ყოფის სავსეობაა, - რომელიღაც აუცილებელი საჭიროების შექმნის გარეშე.

ქაოსი არი მდგომარეობა "უბრალოთ ისე და თავის-თავათ", მარა არა "უაზრო" არამედ მნიშნელობის და ფესვის-აზრის-შინაარსის იქით, მარტო ქაოსათ შესაძლებელია იყოს მდგომარეობა "უბრალოთ ისე, თავის-თავათ"

----

გარემო არი მდგომარეობები, მდგომარეობა აბსტრაქტული გაგებაა. რამდენათ საკვირველი არ მოგეჩვენებათ ეს პირველი შეხედვით, აბსტრაქცია არი ყველაზე ნამდვილი, იქნებ აბსტრაქცია ერთად-ერთი სინამდვილეა

--------

вечность состоит из трёх частей, это вечность, пустота и хаос.

Вечность находится вне времени, вне начала и конца, вне действия с его последовательностью, протяженностью, и соответствующими свойствами.

Вечность это "всегда", ( соответственно этому есть пустота, я думаю "всегда" значит "ничто, ничего" - ).

Пустота находится вне существования, она свободна от необходимости собственного существования, пустота не нуждается сама в себе. Важно, что и не-существование пустоты является пустотой, благодаря этим свойствам, она так же является и все-сторонне все-совершенной.

Пустота находится вне пространства, она открыта и не нуждается во внутренней цельности.

Хаос это универсальность и существование абсолютно всего, всё является совершенно всем, ( ? - ) и всё является совершенным.

При этом у всего одна цена и значение, никакой цены и никакого значения, потому что ничего не нужно, по такой причине в хаосе ничто не имеет значения.

Хаос это полнота существования всего, и бытия всего всем, - без возникновения какой-либо необходимости.

хаос это состояние "просто так и само собой", но не "бессмысленное", а вне смысла, вне значения, только хаосом может быть состояние "просто так, само собой"

----

среда это состояния, состояние понятие абстрактное. Как ни парадоксально покажется это на первый взгляд, абстракция это самое реальное.

Может быть абстракция это единственная реальность, существует только абстракция

---------------------------------------------------------------------------------------------

სიცოცხლეს და მარადიულობას აქ მარტივი ფესვი, ძნელი ხდება ამ ფესვების გახორციელება ცხოვრებაში

--------

у жизни и вечности простая суть и свойства, сложной является их реализация в жизни

---------------------------------------------------------------------------------------------

მაშ რა შეგვიძლია ჩვენ დავასკვნათ არსებითათ და ზოგადათ.

ცხოვრება ნამდვილათ არ იწყება უბრალოთ ისე, არ არი რაიმე რაც შეიძლება დაიწყოს და იმოქმედოს უბრალოთ ისე და თავის თავათ, ვიტყვი უფრო მეტს, გინც რო არსებობდეს ყველა შესაძლებლობა იმისთვის, რომ რაიმე მაინც, მოხდეს უბრალოთ ისე და თავის თავათ, ეს მაშინაც არ მოხდება.

საქმე ჯერ არც იმაშია რომ საჭიროა ძალის ხარჯვა ( რომელი ჯერ საჭიროა ვიშოვოთ და დავაგროვოთ ), აუცილებელი და იძულებული საჭიროების გარდა, არაა რაიმე რასაც დასჭირდება ან მოუნდება ქმედება, და კიდე მოინდომებს ქმედებას თავისთვის. ეგრე ვთქვა "ყველაფერს უნდა მარტო ერთი რამ, იყოს თავისუფალი თავისგან".

ჩვენ შეგვიძლია დავასკვნათ რომ ცხოვრება არ იწყება უბრალოთ ისე, ცხოვრება იწყება მარტო რომელიღაც აუცილებელი საჭიროებით.

ის რომ ჩვენ ვცხოვრობთ და ვარსებობთ უტყუარი ფაქტია, ეს ნიშნავს იმას რო ყველაფერი დაიწყო და ხდება არა უბრალოთ ისე, ჩვენ ვცხოვრობთ არა უბრალოთ ისე, ცხოვრება არაა სათამაშე ცირკი და თეატრი.

ჩვენ ვიქმენით რაღაცისთვის საჭირო.

დიახ ცხოვრება არაა თეატრი, ცხოვრება არაა ცირკი, ჩვენ არ ვიწყებთ ცხოვრებას იმისთვის რათა სასიამოვნოთ გავატაროთ დრო, ცხოვრება არაა ღვთაების თამაში და მოგონილი ფანტაზია.

დროა რომ ჩვენ დავკაცდეთ, და შევიგნოთ რომ ჩვენ არ ვცხოვრობთ უბრალოთ ისე, საწყისიდან-ვე ყველაფერს აქ აუცილებელი საჭირო მოვალეობა და პასუხის-მგებლობა. ცხოვრებაში მთავარია აუცილებელი საჭიროება, და არა "მინდა"

----

ცხოვრება თავის ქმედების და კიდეც თავის შექმნის ხანში გამოიყენებს შემთხვევითობის დიდ შესაძლებლობებს. მერე კი ცხოვრება არ იწყება შემთხვევით.

ანუ ის რომ ჩვენ გავჩდით დედამიწაზე, გვაქ ჩვენი ნაირი გონიერი არსების მახასიათებელი გარკვეული თვისებები, და ჩვენი ცოცხალი ბუნების მახასიათებელი გარკვეული თვისებები, და კიდევ მრავალი სხვა თვისება და მხარე, არი შემთხვევითი მოვლენა ( იმის გარდა თუ შეიქმნა რომელიღაც განსაკუთრებული და გარკვეული საჭიროება, რათა შეიქმნას გარკვეულ თვისებათა მქონე, გარკვეული სახეობის არსებანი ).

არა შემთხვევითაა ის, რომ ჩვენ აუცილებლათ გავჩდებოდით ამა თუ იმ სახით.

ჩვენ შეგვიძლია ვამტკიცოთ, ის რომ მოხდა დიდი აფეთქება, შეიქმნა სამყარო, ძალამ დაიწყო აკრეფა ნივთიერებათა ატომებათ და მოლეკულებათ, რომელი თავის ჯერათ აიკრიფა ღრუბლებათ, ვარსკვლავებათ, პლანეტებათ და გალაქტიკებათ. ეს არაა შემთხვევითი მოვლენა.

მე ვარაუდობ რომ განვითარება ( - ევოლუცია ) საწყისიდან-ვე იყო მრავალი სხვა შესაძლებლობების ( - ვარიანტის ) შემთხვევითი გადარჩევა, ეს შესაძლებლობები გახორციელდება გარკვეული მიზნების, და მათი სათანადო კანონ-ზომიერებების არეში.

მაშინ რა მოხდა.

სამწუხაროთ მეცნიერები და რეალისტები ( - ათეისტები ) აგდებენ თავს ჩიხში, რადგან ისინი განიხილავენ სამყაროს შექმნის მარტო ორ შესაძლებლობას:

1. ან ყველაფერი მოხდა შემთხვევით, და ისინი ითვალისწინებენ ასე იმას რომ, სრულებით ( - აბსოლუტურათ ) ყველაფერი მოხდა რომელიმე საწყისი ფესვის და მიზანის გარდა, ასეთი მიზეზით ყველაფერი ხდება შემთხვევით, ქაოტურათ, აზრის და მიზანის გარდა.

მარა მაშინ ძალიან უცნაურია რომ ცხოვრება, და ზოგადათ ყველაფერი რაც ხდება, ამდენათ და ასე ღრმათ მოწესრიგებულია, და კიდევ ხდება გამართული ( - ლოგიკური ), თანა მიმდევრობითი განვითარება ( - ევოლუცია ). როგორი და რამდენათ უცნაური შემთხვევითობა და უაზრობაა.

2. ან და სამყარო შექმნა რომელიღაც გარე ძალამ, რომელმა დაიწყო ყველაფერი, ამ შემთხვევაში ეს ღმერთია, ის მოქმედებს თავისი მიზეზებით, რომელს ჩვენ ვერ შევიცნობთ.

ასეთი მიდგომა ახწერილია მტკიცებით, რომელი მე მომახსენა ჩემ ნაცნობმა ჩვენ მიმოწერაში:

"საუბარი სამყაროს ( ან მისი წესების ) არსებობის "მიზეზის" თაობაზე უადგილოა. მიზეზი ითვალისწინებს რაღაცას რაც გარეთაა, იქითაა, ვიდრე ის, რაც გამოიწვია ამ მიზეზმა, და ეს არი ჩვენი სამყარო.

გინც რომ ეს იყოს რომელიმე გონიერი არსების ნება, ან და ბუნებრივი მოვლენები უფრო დიდ და ღრმა გარემოში, ვიდრე ჩვენი სამყარო.

მარა არაფერი უფრო ღრმა, დიდი, და გარეთი ჩვენი სამყაროს მიმართ არ არსებობს."

ასეთი დასკვნით მეცნიერები მოაქცევენ თავს ჩიხში.

სინამდვილეში კიდე არსებობს მესამე შესაძლებლობა, მოკლეთ ავხწერ მას:

იქნებ მიზეზი არის თვით-მყოფადი, ანუ მიზეზი მოცულია უშუალოთ მარადიულობაში, ეს მიზეზი არი მარადიულობის ერთ-ერთი თვისება, და არი თავათ მარადიულობა.

რომელიღაც მარადიული მიზეზი ასე თუ ისე გამოიწვევს ცხოვრების დაწყებას. ესაა წინასწარ განსაზღვრულობა, რა თქმა უნდა ბუნებრივი, და არა ღვთაებრივი.

აბა თავათ დაფიქრდით, განა ეს შეუძლებელია.

ასეთი შესაძლებლობა ღრმა საყურადღებოა, ადრე მე უკვე ავხწერე ასეთი მიზეზის თვისებანი, არი კიდე ერთი მნიშნელი თვისება. ანუ არი პასუხი თუ კიდე რა ახასიათებს ასეთ მიზეზს

ეს არი გაურკვევლობის, არა წინასწარ განსაზღვრულობის წინასწარ განსაზღვრულობა, ის რო რაღაცა უნდა აუცილებლათ მოხდეს. მერე კი ის თუ როგორ მოხდება ეს, და ის თუ როგორ დასრულდება ყველაფერი, არაა წინასწარ განსაზღვრული, არაა წინასწარ გადაწყვიტილი, და არაა წინასწარ გარკვეული.

ასე ყველაფერი დგება თავის ადგილას,

--------

итак какой сущностный и глобальный вывод мы можем сделать.

Жизнь действительно не происходит просто так, нет ничего, что может начаться и происходить просто так и само собой, более того, даже если бы были все возможности для того, чтобы что-то произошло просто так и само собой, этого не случится и тогда.

В первую очередь дело даже не в том, что необходимо тратить энергию ( которую еще необходимо раздобыть и накопить ), без вынужденной необходимости, нет ничего такого, что захотело бы действовать, и захотело бы действовать для себя. Так сказать "всё хочет только одного, быть свободным от себя".

Мы можем заключить, жизнь не начинается просто так, жизнь начинается только по некоторой необходимости.

То что мы живём и существуем, непреложный факт, это значит то, что всё началось и происходит не просто так, мы живём не просто так, жизнь не арена и не театр для игры.

Мы для чего-то, мы необходимы для чего-то.

Да жизнь не театр, не арена, не место для хорошего препровождения времени, не игра и не фантазия божества.

Нам пора взрослеть и осознать, мы живем не просто так, изначально на всём лежит необходимый долг и ответственность, в жизни главное не "хочу", а “необходимо”

----

Жизнь в своем действии, и даже в своем возникновении, может опиратся на богатые возможности случая. Но жизнь не начинается случайно.

То есть то, что мы появились на  планете Земля, имеем определенные свойства нашего разумного вида, и нашей животной природы, и многие другие факторы, является вполне случайным явлением ( если только не возникла некоторая конкретная необходимость в существовании и действии какого-либо определенного вида, и его каких-либо определенных свойств ).

Не случайно то, что мы обязательно появились бы, в том или ином виде.

Можно смело утверждать, то что произошел большой взрыв, возникла вселенная, энергия стала складываться в материальные атомы и молекулы веществ, которые стали складываться в туманности, звёзды, планеты и галактики. Это не случайное явление.

Я думаю, эволюции изначально была случайным перебором вариантов, в ареале определенных целей, и соответствующих им закономерностей.

В таком случае что произошло.

К сожалению ученые и реалисты ( - атеисты ) загоняют себя в тупик, рассматривая только две возможности возникновения мира:

1. Или всё произошло случайно, подразумевая под этим, что абсолютно всё произошло случайно и хаотично, без смысла и цели.

Но тогда жизнь, и вообще всё что происходило, очень сильно упорядочена для этого, и даже происходит весьма логичная, последовательная эволюция. Какая странная случайность, безсмысленность, и безцельность.

2. Или мир создала некая сила из-вне, в данном случае это бог, который и начал всё, по своим неведомым нам причинам.

Такой подход объясняется одним утверждением, которую мне сообщил один знакомый в переписке со мной:

«говорить о "причине" существования вселенной (или ее законов) вряд ли уместно. Причина подразумевает нечто внешнее по отношению к ним – будь то воля некой разумной силы или естественные процессы в чем-то еще более глобальном - но ничего более глобального и внешнего по отношению к вселенной не существует.»

Таким образом наука загоняет себя в тупик.

На самом деле существует третий вариант, коротко скажу:

Что если причина является само-сущей, то есть причина содержится в самой вечности, является одним из свойств вечности, является вечностью.

Какая-то извечная причина, тем или иным образом вызывает начало жизни. Это и есть предопределенность, разумеется естественная, а не божественная.

Подумайте сами, разве это невозможно?

Эта возможность очень интересна, раньше я уже описал свойства этой причины, есть ещё одно важное свойство. То есть, есть ответ, что ещё свойственно этой причине.

Это предопределенность неопределенности, то что, что-то должно произойти, обязательно. Но как это будет происходить, и чем всё закончится, неопределённо.

В этом случае всё становится на свои места,

-------------------------------------------------------------

ყოველი ქმედებისთვის საჭიროა ძალის გამოყენება, ძალა არ შეიქმნება არაფრიდან, მერე კი უბრალოთ ისე და თავის თავათ.

მერე კი ძალა არ მოქმედებს თავის თავათ, და ძალა არ მოქმედებს უმიზეზოთ

--------

для каждого действия необходимо использовать силу, сила не появляется из ниоткуда, просто так, и сама собой.

Затем сила не действует сама собой, и без причины

---------------------------------------------------------------------------------------------

რატომ ბუნება არაა არეული და ყველაფერი რაც იქმნება, ეგრე ვთქვა ცდილობს აიწყოს და მოწესრიგდეს გარემოთ, და კიდე აიწყოს და მოწესრიგდეს რაც შეიძლება უკეთეს, გაწონასწორებულ და მომგებიან ( - მომგებიან და გაწონასწორებულ, ოპტიმალური ) გარემოთ, ქმედებათ, წყობათ.

მრავალს ამ საკითხთან დაკავშირებით ექმნება კრეაციონისტული აზრების ცდუნება. მართლაც, სხვა ნაირათ როგორ ავხსნათ ის რომ, სამყარო რომელი როგორც ამტკიცებენ მრავალი, შეიქმნა უბრალოთ ისე, აღმოჩდება ამოდენ გაწაფული, მოხერხებული, მრავალ სხვა ნაირათ, და კიდე შეიძლება ითქვას გონივრულათ მოწყობილი.

სინამდვილეში საქმე იმაშია რომ ყველაფერი იქმნება რომელიმე საჭიროების მიზეზით, და არა უბრალოთ ისე.

აუცილებელი საჭიროება უკვე თითონ არი რომელიღაც თვისება, მას აქ თავისი განზომილებები და თვისებები, ეს არი იმის ფუძე რომ შეიქმნას მისი თვისებების სათანადო, რომელიმე წყობა, გარემო და თვისება.

უფრო მეტიც, თვისება, მისი განზომილებანი და სახეობანი, უკვე არი გარემო და წყობა ( სისტემა და სტრუქტურა ), რაღაცა, ქმედება, რომელი თავისი ბუნებით მოიცავს ცვლილების უნარს, შემდგომ კი განვითარების უნარს. მათ შორის არი ოდენობის გადასვლა ხარისხში.

მთავარი მოსაკითხი და შესასწავლებელია თავათ ამ თვისების შექმნის შესაძლებლობა, და არა ის თუ რატომ ბუნება არაა არეული

----

მერე კი ნებისმიერი გარემო და წყობა ცდილობს შეიქმნას რაც შესაძლოა უფრო მყარი და ეფექტური, და მოიცვას ყველა-ფერი ყველა მიმართულებით, და რაც შეიძლება უფრო ღრმა ხარისხით და უფრო მეტი ოდენობით.

ეს ბუნებრივია, ყოველი გარემო და წყობა, რომელი იძულებულია იარსებოს, ცდილობს შეიქმნას რაც შესაძლოა უფრო ეფექტური და მოწესრიგებული, ანუ მიახწიოს რაც შესაძლოა უფრო გაწონასწორებულ და ოპტიმალურ მდგომარეობას გარემოში რომელში ის იმყოფება, მათ შორის იმით რომ მიესადაგოს ამ გარემოს პირობებს.

მოიპოვოს რაც შეიძლება უფრო მეტი და ხარისხობრივათ კარგი სახსრები, რომელი მას ესაჭიროება თავისი არსებობისთვის, შესაძლებლობის-ამებრ გაავცელოს თავი რაც შეიძლება უფრო მეტათ და უფრო უკეთესათ.

ეს გამოიწვევს გასრულყოფილების საჭიროებას, რომელი არი რაც შესაძლოა უფრო მეტი ოდენობიით და ღრმა ხარისხიანი გაუმჯობესება და მოხერხებულობა ( ოპტიმიზაცია ), და არა იდეალი, სრულყოფილება რომელსაც ჩვენ ვხედავთ ცოცხალ ბუნებაში არი ხანგრძლივი, მრავალ-მხრივი და ყოვლის მომცველი ( - მაშტაბური ) განვითარების შედეგი, უამრავი და მრავალი სხვა შესაძლებლობათა გარემოში. და არა საწყისი ჩანაფიქრი.

სინამდვილეში მთავარი და საყურადღებო არი იმის შესწავლა თუ როგორ იქნებოდენ და აიწყებოდენ ესეთი წყობანი და გარემონი განვითარების ( - ევოლუციის ) განმავლობაში

--------

почему природа не хаотична, почему всё, что возникает ( так сказать - ) старается структурироватся и сложиться в систему. Причём в максимально эффективную систему.

У многих в связи с этим, возникает соблазн креационизма. Иначе как объяснить, что мир возникший как утверждают многие, просто так, оказывается настолько искусно, эффективно, разнообразно, и даже можно сказать разумно устроен.

На самом деле всё дело в том, что все возникает не просто так, а по некоторой необходимости.

Необходимость уже является неким свойством, со своими параметрами и формами, это уже основа для возникновения какой-либо системы в рамках этих свойств.

Даже больше, свойство, его параметры и формы, это уже система и структура, что-то, действие, которое по своей сути, содержит способность к изменению, а затем и способность к развитию. В том числе переход количества в качество.

Самый главный вопрос не в том почему природа не хаотична, а в возможности возникновения свойства

----

затем любая система старается стать максимально стабильной и эффективной, и освоить всё во всех направлениях как можно больше.

Это совершенно естественно, каждая система, то есть структура вынужденая существовать, старается стать максимально эффективной, то есть достичь максимально оптимального для себя состояния в окружающей среде, в том числе приспосабливаясь к условиям окружающей среды.

Добывать максимальные ресурсы и максимально качественные ресурсы, необходимые для своего существования, по возможности распространить себя как можно больше и лучше.

Это вызывает необходимость совершенствования, которое является не идеалом, а максимальной оптимизацией, то совершенство которое мы наблюдаем сейчас в живой природе, это не изначальный замысел, a плод долговременной, многосторонней и масштабной эволюции, в среде богатых возможностей. А не изначальный замысел.

На самом деле самым важным и интересным является не наблюдение этих совершенных механизмов и систем, а изучение процесса того, как они возникали и складывались в ходе эволюции

---------------------------------------------------------------------------------------------

პატიოსანი, არა მიკერძოებული და მოაზროვნე პიროვნებისთვის და საზოგადოსთვის, მთავარი ხდება თუ რამდენათ სწორია რომელიმე აზრი, და არა ის თუ რამდენათ მოსწონს მას ეს აზრი

--------

для честной, непредвзятой и мыслящей личности и общества, становится главным то, насколько верна та или иная мысль, а не то, насколько она ему нравится

-------------------------------------------------------------

მე მინდა მივაქციო თქვენი ყურადღება შემდეგ თვისებებზე.

მრავალი და განსხვავება ( - სხვა და სხვაობა ), ასეთი თვისებები მიესადაგება იმას რომ ჩვენი სამყაროს ფესვი არი ქმედება ( ჩვენ შემთხვევაში ეს რომელიღაც აუცილებელი საჭიროების გახორციელებაა, მას აქ ქმედების თვისება.

უმეტეს შემთხვევაში ქმედების თვისებას არ აქ წინასწარ განსაზღვრული, მისი ქმედების თვისება და შედეგი, როგორც მისი სახეობით და სახით, ასევე იმით იქნება ის წარმატებული ან არა ).

მრავლობა წარმოიშვა ცარიელის გაშლილობის და გახსნილობის თვისებისგან, ამიტომ არ არი მარტო ერთი ფესვი, თუ გსურთ, არი მრავალი მარადიულობა ერთი მარადიულობის გარდა, არი მრავალი ღმერთი ერთი ღმერთის გარდა.

არი მრავალი დამოუკიდებელი და ხარისხობრივათ თანაბარი ღრმა ფესვი. ერთი ერთიანის გარდა მრავალი ერთიანი, მერე კი ისინი სავსებით ემთხვევა ურთიერს.

ამის გარდა კიდე ემატება მრავალ-სახეობა, განსხვავება, სხვა და სხვაობა.

ამ თვისებებს მე ავხწერ როგორც წყალის რა ფერის თვისებას. მრავლობის თვისება აიხსნება წყალის თვისების მაგალითით.

აიღეთ ჭიქები და დოქი წყლით, თუ თქვენ დაასხამთ ამ წყალს ჭიქებში, ის სავსებით გაიყოფა და შეიქმნება ცალკე იმ წყლისგან რომელი ჩასმულია სხვა ჭიქებში, თუ ჩვენ ეხლა ისევ ჩავასხამთ ამ ცალკე წყალს ჭიქებიდან დოქში, მაშინ მოხვდება ამ წლების სავსებითი ურთიერი შერწყმა. ეს არი გაშლილობის და გახსნილობის ერთი თვისება.

ერთიანები სავსებით ემთხვევა ურთიერს, ასე ისინი ოდენობრივათ ( - ექსტენსიურათ ), და რამდენადმე ხარისხობრივათ, მერე კი ზოგი თვისებით, სავსებით შეერწყმება ურთიერთს.

წყალი თავში, თავის მიმართ სავსებით გაშლილია და გახსნილი, და ის ერთდროულათ არი მთელი და არა მთელი.

ასეთივე ღრმა და საკვირველი თვისებები აქ ფერს.

რას ვხედავთ ჩვენ მუდმივათ თავის გარშემო, და არ შეგიძლია ამის ჩვენება. ეს არი ფერი.

თქვენ იტყვით რომ ეს არაა ასე, და მაჩვენებთ პირველივე ფერად ნივთს რომელს დაინახავთ.

მაშინ ნება მიბოძეთ გკითხოთ, მაგალითათ ეს არი წითელი ტელეფონი, თქვენ იტყვით რომ წითელი არი ფერი, მარა მაშინ რომელია შავი, თეთრი, ლურჯი, მწვანე, რომელი ამ ფერებისგან ჩვენ უნდა დავარქვათ ფერათ, და რომელი არა.

ამის გარდა თუ ეს ტელეფონი იქნება გაჯერებული ბალის ფერი, მაშინ რომელი წითელი უნდა ჩაითვალოს წითლათ, მუქი წითელი, ღია ფერის წითელი, ვარდისფერი. ანუ უკვე რომელიმე ფერი უშუალოთ თავში, მისი კონკრეტულობით იქცევა მის მრავალ ნაირ-სახეობათ.

ამის გარდა ფერს აქ კიდე ერთი თვისება, მაგალითათ ავიღოთ წითელი ჭიქა, ჩვენ ვხედავთ "ასეთ" თვისებას, ეს აბსტრაქციაა.

ჭიქასაც აქ რამდენივე აბსტრაქციული თვისება ( ის მრგვალი კედლებიანია, აქ თავისი მასალის შემადგენლობა და ფერი ).

ფერი არის აბსტრაქტული, იქმნება "წითელი" და არა "წითელობა". რაიმე წითელი.

ალბათ ჩვენი სამყარო მთლიანათ და სავსებით შედგება რომელიმე წარმოდგენათა მრავალსახეობით, და ეს წარმოდგენა არ არსებობს როგორც ასეთი, ამასთან ერთათ ყოველი სახეობა, სავსებით და სრულყოფილათ, წარმოადგენს და განასახიერებს, წარმოდგენას რომელს ის მიეკუთნება.

ამასთან ერთათ ალბათ ყოველ თავისებურებას განუყოფლათ მოყვება გარკვეულობა და შეზღუდულობაც.

თუმცა ეს გასაჭირი გადაილახება, სამყაროს სხვა და სხვა თვისებას და სახეობას შეუძლია შეავსონ ურთიერი, კიდე მათ შეუძლია გაერთიანება.

რაც ყველაზე მნიშნელია, ასეთ გაერთიანებებს შეუძლია და შესაძლოა, რომ იქმნან ახალ თვისებათ, მოქმედი გარემოს ობიექტი და სუბიექტი.

იქნებ ზოგადათ და კერძოთ თითქმის ყველაფერი ჩვენ გარემოში, შედგება ასეთი გაერთიანებებით ( იქნებ მარტო ზოგი და რამდენიმე საწყისის გამორიცხვით ).

როგორც ჩანს წყობათა ( - სისტემების ) განვითარების გარკვეულ დონეზე, ზოგი გაერთიანება შეიძენს ახალ ხარისხობრივ თვისებებს, და იქმნება დამოუკიდებელ და მოქმედ ობიექტებათ და სუბიექტებათ. ალბათ ასეთები არიან მცენარები, ცხოველები, და ჩვენ, ანუ გონიერი არსებანი.

წინა წყობებთან ( - სისტემებთან და სტრუქტურებთან ) შედარებით, ასეთი ახალი მოქმედი წყობანი და მათი გაერთიანებები, შეიქმნებიან ხარისხობრივათ ახალ და თავისებურ მოვლენათ.

ტექნიკური გაგებით მათში არაა შინაგანი მთლიანობა, უფრო მეტიც, ჩვენი განვითარების გარკვეულ დონეზე ჩვენ ვიქნებით უაღრესათ მყიფე.

ანუ რომელიმე ფიზიკური ან ქიმიური მოვლენა მიმდინარეობს ერთ-ნაირათ, მაგალითათ მზის სისტემის რომელიმე პლანეტაზე, და პლანეტაზე რომელი მდებარეობს გალაქტიკის სხვა მხარეს და კიდეც სამყაროს სხვა მხარეს.

თუ კი რა თქმა უნდა გარემოს პირობები რომელში გახორციელდება ეს მოვლენა, იქნება ერთი და იგივე ან მსგავსი.

ანუ ნივთიერებათა თვისებანი არი ერთ-ნაირი სამყაროს ყველა ადგილზე.

ჩვენ კი აუცილებლათ ყოველთვის გვჭირდება ზუსტათ ისეთი პირობები ( ან უმნიშვნელოთ განსხვავებული პირობები ), როგორი არი დედა-მიწაზე, იმისთვის რათა ჩვენ შევძლოთ ვიარსებოთ და ვიცხოვროთ რომელიმე სხვა ადგილზე.

ამასთან ერთათ, ჩვენ თავისი შინაარსით და თავისი შესაძლებლობებით ( პოტენციურათ ), შევიქმნებით უაღრესათ მოქნილ არსებებათ.

წარმოიდგინეთ რომ თქვენ შექმენით კომპიუტერზე რომელიღაც არსება, რომლის შემადგენი წყობა არი რამდენიმე ნივთიერების და სხვა და სხვა წყობის გაერთიანება, მერე კი ასეთ არსებას შეუძლია შეიცვალოს თავისი შემადგენლობა.

მაშინ როცა ის კიდევ სავსებით შეიცვლის თავის შემადგენლობას, ამასთან ერთათ თავისი ბუნებით, ხარისხით, და შინაარსით, ის შეინარჩუნებს თავისი ცხოვრების თანა-მიმდევრობას და უწყვეტობას. ასეთ არსებას კარგად მიესადაგება წყალის და ფერის თვისებანი.

იქნებ მომავალში ასეთი შეიქმნება ჩვენი გონება და სხეული

-------

я хочу обратить ваше внимание на следующие свойства.

Множественность и разнообразие, эти свойства соответствуют тому, что сущностью нашего мира является действие ( в нашем случае это реализация некоторой необходимости, имеющей свойство действия.

В большой степени без предопределенного процесса протекания действия, и без предопределенного итога, - тут подразумевается то какой формы будет этот итог, и то будет он успешным или нет ).

Множественность происходит из свойства открытости пустоты, поэтому нет только одного начала, одного корня, если хотите есть ещё множество вечностей кроме одной вечности, боги кроме одного бога.

Есть множество независимых, качественно равных начал. Кроме единицы множество единиц, они совершенно идентичны друг другу.

К этому ещё добавляется разнообразие.

Эти свойства я описываю свойствами воды и цвета. Свойства множественности хорошо объясняются свойствами воды.

Возьмите стаканы и графин с водой, если эту воду разлить по стаканам, она разделится, причём разделение будет полным, если снова вылить эту воду из стаканов в графин, произойдет полное слияние. Это одно из свойств открытости.

Единицы совершенно идентичны друг другу, и в этой идентичности, экстенсивно, и в некоторой степени качественно, и некоторыми своими свойствами, полностью сливаются друг с другом.

Вода в себе, по отношению к себе, полностью открыта, и она одновременно является цельной и не цельной.

Такие же глубокие, удивительные свойства, показывает цвет.

Что мы видим постоянно вокруг себя, и не можем показать? Это цвет.

Вы скажете, что это не так, и укажете на первый цветной предмет который попадется вам на глаза.

В таком случае позвольте спросить, допустим это красный телефон, вы скажете что красный это цвет, но в таком случае что такое чёрный, белый, синий, зелёный, который из этих цветов является цветом.

Кроме того, если этот телефон насыщенного вишневого цвета, тогда какой красный является красным, тёмно-красный, светло-красный, розовый. То есть уже в самом каком-либо конкретном цвете, даже это конкретность, предстаёт в виде множества разновидностей.

И кроме этого есть ещё одно свойство цвета, возьмем например красный стакан, мы видим свойство "такое", это абстракция.

И у стакана есть несколько абстрактных свойств ( округлость, состав, цвет ).

Цвет является абстрактностью, существует "красный, красное", и нету "красности", что-то красное.

Наверно наш мир целиком состоит из вариаций на разные темы, при этом темы нет как таковой, и вместе с этим каждая вариация является полной и совершенной реализацией, непосредственно и как такового, принципа этой темы.

При этом наверно за любым своеобразием неотделимо следует определенность и ограниченность.

Однако это преодолимая проблема, разнообразные свойства мира способны взаимно дополнять друг друга, еще они могут объединяться.

И что самое важное, такие объединения могут сами становится новым свойством, объектом и субъектом действующей среды.

Наверно в общем и в частности, почти все в нашей среде, ( может быть кроме самых начальных истоков ), состоит из таких объединений.

Видимо на определённом уровне развития систем, некоторые объединения приобретают новые качественные свойства, и становятся самостоятельными и действующими объектами и субъектами. Наверно такими являются растения, животные, и мы, разумные существа.

В сравнении с предыдущими системами и структурами, такая новая система, и сообщества таких систем, являются качественно новым и своеобразным явлением.

Технически в них нет внутренней цельности, более того, на определенном уровне развития, физически мы оказываемся очень хрупкими.

То есть какой-либо физический или химический процесс будет протекать одинаково при одних и тех же, или сходных условиях, например на какой-либо планете солнечной системы, и на какой-либо планете на другом конце галактики и даже на другом конце вселенной.

То есть свойства материи являются одинаковыми во всех точках вселенной.

Нам же обязательно и всегда необходимы точно такие, или незначительно отличные природные условия, как на Земле, для того, чтобы мы могли свободно существовать в каком либо ином месте.

При этом сущностно и потенциально, мы оказываемся очень гибкими существами.

Представьте что вы смоделировали на компьютере некое существо, которое технически состоит из объединения некоторых веществ и систем, и это существо может свободно менять свой состав.

Становясь совсем другим по составу, в остальном оно сохраняет последовательность и непрерывность своего существования. Такому существу очень подходят свойства воды и цвета.

Может быть в будущем, таким станут наши разумы и тела

---------------------------------------------------------------------------------------------

ალბათ ყოველი ქმედების მიდინარეობა, და მით მეტი გარდაქმნის და ცვლილების ქმედება, ყოველთვის იქმნება განსაცდელათ და გასაჭირათ ( კრიზისი ), ამ დროს ჩვენ უნდა გადავწყვიტოთ მრავალი სხვა საკითხი და გასაჭირი, მრავალი მათგანი იქმნება პირველათ. მაშ ასე, არი წყობა რომელმა უნდა შეიცვალოს თავისი თვისებანი, გარდაიქმნას რომელიღაც მიზნის მისახწევათ.

ამის გარდა კიდე იქნება ამ გარდაქმნის მიმდინარეობის რამდენიმე განსხვავებული შესაძლებლობა.

ჩვენ შეგვიძლია მათი დანახვა და გააზრება ორი სახის წარმოდგენით და გაგებით ( - კოორდინატები ) ( სხვა და სხვა შემთხვევაში ისინი ხშირათ ურთიერ დაკავშირებულია ), პირველი წარმოდგენა ასეთია თუ "გარდაქმნის და ცვლილების რომელი შესაძლო სახეობა იქნება არჩეული", მეორე წარმოდგენა ასეთია თუ "რამდენათ ხარისხიანი იქნება ეს ქმედება და მიმდინარეობა"

--------

наверно каждый процесс, и тем более процесс перестроения и изменения, это всегда кризис, в это время нам необходимо решить множество вопросов и проблем, многие из них возникают впервые. Итак, есть система которая должна изменить свои свойства, преобразоваться с некоторой целью.

Кроме этого еще возникают возможные варианты этого процесса преобразования.

Их можно осмыслить в двух системах координат ( в разных случаях они часто взаимосвязаны ), первая система координат это-то "какой вариант, форма процесса и преобразования будет выбрана", вторая система координат это-то "насколько качественным будет процесс"

---------------------------------------------------------------------------------------------

მაშინ თქვენ ბრძანეთ რო "საუბარი სამყაროს არსებობის მიზეზის თაობაზე არაა სწორი.

მიზეზი თავისი ბუნების თვისების მიხედვით, ითვალისწინებს რაღაცა - რაიმე - ვინმე გარეგანს შექმნილი სამყაროს მიმართ, გინც რო ეს იყოს რომელიღაც გონიერი ძალა, ან ბუნებრივი მოვლენების ქმედება რომელიღაც გარემოში, რომელი კიდევ უფრო დიდია და ღრმა ვიდრე სამყარო რომელი მან შექმნა.

მარა არ არსებობს არაფერი უფრო დიდი, ღრმა, და გარეგანი ვიდრე სამყარო."

ამაზე მე თქვენ გიპასუხეთ რო, იქნებ, იმის მიზეზი რო დაიწყო ცხოვრების ქმედება, მარადიულათ და შინაგანათ შეადგენს მარადიულობის ბუნებას, ის არი ზოგი მისი თვისების აუცილებელი შემადგენი ფესვი და მხარე.

ანუ თუ არ არსებობს არაფერი უფრო მეტი, ვიდრე მარადიულობა, და არ არსებობს არაფერი  მარადიულობის იქით, მაშინ მიზეზი უნდა ვეძებოთ უშუალოთ და მარადიულობაში ( და სამყაროში ).

ჩემი ვარაუდით ასე აიხსნება ის საკითხი, თუ რატომ შეიქმნა და ამოქმედდა სამყარო, შეუძლებელია რო რაიმე შეიქმნას უბრალოთ ისე, და თუ მიზეზი რომელმაც გამოიწვია გარემოს ცვლილება, არ იყო ამ გარემოს გარეთ ( რათგან ეს შეუძლებელია ).

მაშინ ბუნებრივია რომ ის ყოველთვის ( ანუ უშუალოთ მისი ბუნების თვისების მიხედვით ) არსობრივათ, ახასიათებს უშუალოთ გარემოს.

რაიმე არაფრისგან შეიქმნება მარტო უშუალოთ არაფრის მიზეზით. მე ვარაუდობ რო ასე ყველაფერი აიხსნება

--------

Тогда вы мне написали что «говорить о "причине" существования вселенной (или ее законов) вряд ли уместно. Причина подразумевает нечто внешнее по отношению к ним – будь то воля некой разумной силы или естественные процессы в чем-то еще более глобальном - но ничего более глобального и внешнего по отношению к вселенной не существует.»

На это я ответил Вам, что может быть, причина чтобы началось действие - возникновение жизни, вечно, имманентно, присуща вселенной, она является неотъемлемой частью некоторых ее свойств.

То есть, если не существует ничего большего или внешнего, по отношению к вечности, тогда мы должны искать причину непосредственно в самой вечности ( и во вселенной ).

По-моему только так можно объяснить феномен возникновения вселенной, невозможно чтобы что-то возникло просто так, и если причина приведшая к изменению среды, не была вне этой среды ( так как это невозможно ).

Тогда она должна быть естественно и вечно ( то есть по сути самой ее природы ), сущностно, присуща непосредственно самой среде.

Что-то из ничего может возникнуть только по причине этого ничто. Я думаю это всё объясняет

---------------------------------------------------------------------------------------------

ყველაფერი ცალკეა ურთიერთისგან, და ყველაფერი აწყობილია ერთიანი წესით ( - ? - ერთი წესით ), არსებობს რამდენიმე ცალკე საწყისი, მერე კი მათ შეუძლია დაკავშირება და ურთიერობა.

ეს ნიშნავს რომ ეს საწყისები არიან ცალკე ურთიერთისგან, და არა მოშორებული და გათიშული ურთიერთისგან.

კიდე შესაძლოა რომ ყველაფერი არაა აწყობილი ერთიანი წესით, ანუ არსებობს რამდენიმე განსხვავებული წესი, მერე კი ყველაფერს შეუძლია დაკავშირება ურთიერთან და ურთიერობა.

მნიშნელია რომ ჩვენ მივახწიოთ მათ გამართულ, გაწონასწორებულ, შეფარდებას, კავშირს და ურთიერობას ( ბალანსი )

----

ასეთი აზრი მე გამოვთქვი აგრეთვე მეცნიერებაში ბუნების ერთობლივი თეორიის შექმნის თაობაზე

--------

все отдельно друг от друга, и все построено по единым законам, может быть существует несколько отдельных начал, затем они могут контактировать, и взаимодействовать друг с другом.

Это значит что такие начала являются отдельными друг от друга, но не являются отделенными и удалёнными друг от друга.

Ещё возможно что всё не построено по единым законам, то есть существует несколько различных начал - законов, и все начала могут контактировать, и взаимодействовать друг с другом.

Важно чтобы мы смогли достичь их логичного, оптимального, сбалансированного, соотношения, контакта и взаимодействия

----

такую мысль я высказываю также в отношении попыток создать в науке теорию всего - теорию великого объединения, фундаментальные взаимодействия, фундаментальные силы природы

--------

იქნებ სწორი ითქმევა ასეთი აზრი რო არ არსებობს ბუნების ერთიანი თეორია. ანუ არ არსებობს ფუძე, საწყისი, და უნივერსალური ძალა, რომელი ქმნის ჩვენ ბუნებაში ყველა დანარჩენ ძალას, მერე კი მათ ქმედებას და ურთიერთ-ქმედებას ბუნებაში ( გრავიტაციული, ელექტრო-მაგნიტური, ძლიერი და სუსტი ).

შესაძლოა რო არსებობს რამდენიმე განსხვავებული ძალა ( გრავიტაციული, ელექტრო-მაგნიტური, ძლიერი და სუსტი ), და ისინი ყოველთვის არსებობენ ცალკე ურთიერთისგან.

ამასთან ერთათ:

პირველი: ისინი შეადგენენ ყველა ბუნებრივ ნაწილაკს ( ელემენტს ), მათში თავისი ქმედების ცვალებადობით ( მეტი ან ნაკლები სიხშირით, ძალით, და მეტი ან ნაკლები უპირატესობით ).

მეორე: ეს განსხვავებული ძალები მოქმედებენ ერთი და იგივე წესებით ( პრინციპებით ).

ასეთი მიზეზით, ისინი არიან ცალკე ურთიერისგან, მერე კი ისინი არიან მოწყობილი და მოქმედებენ ერთი და იგივე წესებით, და კიდე არიან ღრმათ შეკავშირებული ურთიერთან, და ღრმათ მოქმედი ურთიერთან

----

может быть, правильно сказать такую мысль, что не существует единой теории поля. То есть, не существует изначальной, универсальной, и основополагающей силы, которая создает все остальные силы и взаимодействия в природе ( гравитационное, электромагнитное, сильное и слабое ).

Может быть, существует несколько различных сил, и они всегда существуют отдельно друг от друга.

При этом:

во-первых: они составляют все природные элементы, с переменной интенсивностью и переменным доминированием своего действия,

во-вторых: эти различные силы действуют по одним и тем же принципам.

Таким образом, они отдельны друг от друга, затем построены и действуют по одним и тем же принципам, а затем глубоко взаимосвязаны друг с другом, и глубоко взаимодействуют друг с другом

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

მოდით ეხლა ვიკითხოთ ასე, თუ რატომ არი მარადიულობა, ცარიელი, და ქაოსი ( და არ ვიკითხოთ ასე, თუ როგორი არიან ისინი ), ყველაფერი ეს ხომ არაფერია.

ალბათ ასეა იმიტომ რომ არაა რაიმე რასაც სჭირდება თავისი თავი, და უნდა თავისი თავი, არ არსებობს, და არ იქნნება რაიმე, რაიმეობა, რომელს დაჭირდება თავისი თავი და უნდა თავისი თავი.

ამიტომაც არაფერი არაა

--------

давайте сейчас спросим так, почему есть вечность, пустота и хаос ( и спросим не так, какими они являются ), всё это является ничем.

Наверно так происходит потому, нет чего-либо, что нуждается в себе, и хочет себя, не существует, и не возникает что-либо, нечто, что понадобится себе, и хочет само себя.

Поэтому ничего нет

--------

მარადიულობა, ცარიელი და ქაოსი, უპირველეს ყოველს არი გამართული და გაწონასწორებული ( ოპტიმალური ), და ამის მერე სრულყოფილი, მყარი ( სტაბილური ), კარგი და სასიამოვნო

--------

вечность, пустота и хаос, в первую очередь является логичным, оптимальным и сбалансированным, и уже затем совершенным, стабильным, хорошим и приятным

--------

იძულება, და ასეთი იძულება რომ ჩვენ ვცხოვროთ, იმის მანიშნებელია რომ ჩვენ არ ვეკუთნით საკუთარ თავს, ეს რომ არ ყოფილიყო ასე, მაშინ ჩვენ ვიქნებოდით თავისუფალი.

თავისუფლება არის თავისუფლება თავისგან, ამიტომ თავისუფლება მარადიულობაა, ცარიელი, და ქაოსი

--------

вынужденность, и вынужденность жить, это признак того что мы не принадлежим себе, если бы это было не так, то мы были бы свободными.

Свобода, это свобода от себя, поэтому свобода это вечность, пустота, и хаос

---------------------------------------------------------------------------------------------

ჩემი ვარაუდით კვანტური გარემოს თვისებების შესწავლისთვის, ჩვენ ჯერ უნდა დავაკვირდეთ არა კვანტურ გარემოს, არამედ იმ ზღვარზე, რომელზე კვანტური გარემოს წესები და ნიუტონის გარემოს წესები ხვდებიან ურთიერს, და გადადიან ურთიერში.

როგორი თვისებები, ურთიერობა, ძალის ( - ენერგიის ) და ნივთიერების მოვლენები იქმნება და მიმდინარეობს ამ ადგილში, როგორ კვანტური გარემო გადადის ( ხედვით და შეხებით ) ნიუტონის გარემოში და პირიქით.

მე ვარაუდობ რომ, ასე ჩვენ ბევრათ უფრო მეტს გავიგებთ კვანტური გარემოს თვისებებზე და ჩვენი გარემოს თვისებებზე.

რამდენათ მე გავიგე, მეცნიერებაში ეს საკითხი ნაკლებათ განხილულია და გამოკვლეული, ჩემი აზრით აქ ჩვენ აღმოვაჩენთ მინიშნებას და პასუხს მრავალ საკითხზე, რომელზე ჩვენ ეხლა არ გვაქ პასუხი

--------

я думаю для изучения свойств квантовой среды, мы сначала должны обратить внимание не на саму квантовую среду, а на ту границу, на которой законы квантовой среды, и законы среды Ньютона встречаются друг с другом, и переходят друг в друга.

Какие свойства, взаимодействия, явления энергии и материи, возникают и протекают в этом месте, как квантовая среда переходит в нашу среду, и наоборот.

Я думаю что мы так узнаем намного больше о свойствах квантовой среды, и свойствах нашей среды.

Насколько я понял, в науке этот вопрос мало рассматривался и мало изучен, я думаю что здесь мы обнаружим указания и ответы на многие вопросы

------------------------------------------------------------------------------------------

ალბათ შეუძლებელი შეუძლებელია, მერე კი შესაძლებელია რომ რაც შეიძლება უფრო ღრმა ხარისხით და ფართოთ გავახორციელოთ და გამოვიყენოთ ყველაფერი რაც შესაძლებელია.

ან - და იქნებ ჩვენ შევიქმენით იმისთვის, რო გავხადოთ შეუძლებელი შესაძლებლათ. შეუძლებელია გადავლახოთ მზის სხივის სიჩქარის ზღვარი.

მარა იქნებ ჩვენ ამას შევძლებთ, არა იმით რო გადავლახავთ ბუნების არსებულ კანონებს, არამედ ასე რო, შევქმნით ახალ კანონებს, და იქნებ კიდეც ხარისხობრივ ახალ კანონებს. რომელს ექნებათ ( არა მარტო უფრო ღრმა, არამედ კიდე ) ხარისხობრივათ ახალი და განსხვავებული ბუნება

--------

может быть то, что невозможно, является невозможным. И возможно то, чтобы мы качественно, как можно более глубоко и широко, реализовали и использовали всё что возможно.

И - или возможно, мы появились для того, чтобы сделать невозможное возможным. Невозможно преодолеть предел скорости света, но может быть мы сможем это, не преодолением существующих законов природы. А созданием новых, и может быть, даже, качественно новых законов, созданием ( не только более глубокой, но и ) качественно новой, и иной природы

------------------------------------------------------------------------------------------------------

სწორათ ითქმევა ასე რომ, რაღაცა მოხდა არა შემთხვევით ( მაგალითათ რაღაცა მოხდა გარედან .ვინმეს ნებით ), ან რაღაცა მოხდა თავის-თავათ.

და არა სწორია ყოველთვის ვთქვათ მარტო ასე რომ -, რაღაცა მოხდა შემთხვევით ან განძრახ. ალბათ წარმოდგენა "შემთხვევით", თავისი შინაარსით არა ყოველთვის, და არა სავსებით - მთლიანათ გამოდგება ამ შემთხვევისთვის

--------

правильно сказать так, - что-то произошло не случайно ( например по чьей-либо воле извне ). или что-то произошло само собой.

И неправильно всегда говорить только -, что-то произошло случайно или намеренно. Наверно понятие "случайно", по своему смыслу не всегда и не совсем подходит к этому случаю

------------------------------------------------------------------------------------

ხაოსი არი "ყველაფერი" იმ მდგომარეობაში, როცა არაფერი არაა საჭირო

----

хаос это "существование всего", в состояние когда ничего не нужно

------------------------------------------------------------------------------------

?, „ეს“ უდრის „    - არაფერს“
------------------------------------------------------------------------------------------------------

არსებობს ერთი წესი და თვისება, და მე კიდე ვიტყვი რომ ის გამოცდაა ( ტესტი ), მისი მეშვეობით ჩვენ შეგვიძლია გავერკვეთ ბუნების მრავალ სხვა ფესვში, თვისებაში, და მოვლენაში.

მე პირველათ აღმოვაჩინე ის, მაშინ როცა ვიკითხე, "არის თუ არა საოცრება საოცრებათ, თავის მიმართ", თუმცა მე შევიგნე ასეთი წესი მარტო ახლა.

ეს წესი ითქმევა ასე, "ნების-მიერი აზრი, ფესვი, თვისება და მოვლენა, რომელს ჩვენ ვნახავთ ბუნებაში, - ჩვენ თავში და ჩვენს გარშემო, და ყოველივე, რომელსაც ჩვენ აღვიქვამთ ასეთათ.

მისი შესწავლის ხანში, უნდა იყოს შემოწმებული მის შესაბამისობაზე და შეფარდებაზე თავის მიმართ, რამდენათ ის თვით-მყოფადია, ან-და, რამდენათ ის აზრიანათ გამართულია თავის მიმართ".

ბუნებაში ზოგი თვისება და ფესვი არსებობს უშუალოთ როგორც ასეთი, თვით-მყოფადი. ანუ ისინი არსებობენ როგორც ასეთი, და უშუალოთ, მათ შორის და უპირველეს ყოველს, თავათ, თავის მიმართ, თავთან შეფარდებაში.

მერე კი ზოგი თვისება და ფესვი თავადვე, თავისივე ბუნების მიხედვით, ვერ არსებობენ უშუალოთ, - როგორც ასეთი, უპირველეს ყოველს თავის მიმართ.

ამასთან ერთათ, ისინი სავსებით გამართულია და საჭირო, ისინი არიან აზრი, ფესვი, და თვისება, მერე კი არ არიან თვით-მყოფადი აზრი, ფესვი, და თვისება.

ასე იმიტომაა რომ უშუალოთ თავისი ბუნების მიხედვით, ისინი ვერ არსებობენ უპირველეს ყოველს თავში, თავთან შეფარდებაში.

მაშინ, ისინი იწყებენ არსებობას და ქმედებას, არა უშუალოთ, არამედ ირიბათ, ასეთია მაგალითათ პარადოქსი და ქმედება.

ამის მეშვეობით, ასეთი გამოცდა, გვეხმარება ჩვენ გამოვავლინოთ ბუნების თვისებათა და მრავალი სხვა მოვლენის შიდა წყობა

--

მერე კი ზოგი რაიმე არი ბუნების მექანიზმის ნაწილი, და გინდაც რომ ეს საინტერესო ნაწილია, მაინც მარტო მას, თავის თავათ, არ აქ თავისი აზრი და ფესვი ( საყურადღებოა, ამასთან ერთათ, შეუძლია მას ან არა, ( ტექნიკური გაგებით ) იარსებოს თავში, ან-და იარსებოს უბრალოთ როგორც ასეთი ).

ანდა რაიმე აღმოჩდება ტყუილი, ანუ ის ჩანს როგორც რაიმე მნიშნელი, მერე კი სინამდვილეში, ეს არი მარტო ზედა პირი, რომელს არ აქ თავისი მნიშნელობა.

ასეთები არი საოცრება და მისტიკა

--------

существует один принцип, я бы сказал тест, с помощью которого, мы можем хорошо разобраться во многих сущностях, свойствах, и явлениях природы.

Я впервые его обнаружил, когда спросил, "является ли чудо чудом, по отношению к себе". Однако я осознал этот принцип только сейчас.

Он гласит следующее, "любой смысл, сущность, свойство и явление, которое мы встречаем в природе, - в себе и вокруг нас, и всё что мы воспринимаем как такое.

При его изучении, должно быть проверено на его соответствие и соотношение к самому себе, насколько оно самосущно, и-или, насколько оно логично по отношению к себе".

Некоторые свойства и сущности, могут существовать непосредственно, как таковые, так сказать, "вещью в себе". То есть, они существуют как таковые, и они существуют непосредственно, в том числе, и в первую очередь, сами, по отношению к себе.

Затем, некоторые свойства и сущности, сами, согласно своей же природе, не могут существовать непосредственно, как таковые, - в первую очередь, по отношению к себе.

При этом, они вполне логичны и необходимы, они являются смыслом, сущностью и свойством, но не являются само-сушими смыслом, сущностью и свойством.

По причине непосредственно своей природы, они не могут существовать, в первую очередь, по отношению к себе.

Тогда они начинают существовать и происходить, не непосредственно, а опосредованно, такими являются например парадокс и действие.

Таким образом, это тест, помогает выявить свойства природы, и внутреннюю структуру разнообразных явлений

--

что-то является частью механизма вселенной, и даже если это интересная часть, всё-таки, только она - сама по себе, не имеет своего смысла и сути ( может ли она при этом, ( технически ) существовать сама - по отношению к себе, и-или существовать просто как таковая ).

Или что-то оказывается обманкой, то есть кажется значительным, но на самом деле, является только декорацией, не имеющий собственного значения.

Такими являются чудо и мистика

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

მე ვარაუდობ ასე, რომ სამყაროს ნივთიერი წყობა და მექანიზმები, უნდა იყონ თავის თანაბარი, ბოლომდე გარკვეული, განსაზღვრული, და ბოლომდე გასაგები, სხვა-ნაირათ ეს არ იქნება მექანიზმი და წყობა, აქ არაა დასაშვები არა-ნაირი მეტაფიზიკა და მისტიკა.

იგივე ითქმევა ძალის თაობაზე ( ენერგია ), ანუ როგორც მე უკვე ვწერე, სამყარო არი ენერგო-ნივთიერი, ენერგო-ნივთიერებას აქ თავისი განსაზღვრულობა, თვისებანი და განზომილებანი.

ენერგიას და ნივთიერებას აქ თავისი მკაფიო ბუნება, თვისებანი, და წყობანი.

ცალკე მოსაძიებელია ყოველივე იმის აზრი, რაც ხდება, მე ვვარაუდობ რომ აქაც ყველაფერი გამართულია და გასაგები, მნიშნელია რომ ფესვი და შინაარსები, არიან გაგება, წარმოდგენები, და წესები, და არა სუბიექტები და ობიექტები.

სხვა მოსაძიებელია მათი ქმედების სუბიექტურობა

--------

я думаю, материальная структура и механизмы вселенной, должны быть равными себе, полностью определёнными, и полностью понятными, иначе что это за механизм и структура, в этой части, недопустимо никакая метафизика и мистика.

То-же самое можно сказать о энергии, как я уже писал, мир является энерго-материальным, энерго-материя тоже имеет свои параметры.

Энергия и материя, имеют четкую природу, свойства, и структуру.

Отдельный вопрос, смысл всего происходящего, я думаю тут тоже всё логично и познаваемо, важно что смысл и смыслы - это понятия и принципы, а не субъекты и не объекты.

Другой вопрос, субъективность их действия

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

გარემო საკვირველი რამაა, ის არი მარტო გარემო, და მეტი არაფერი, როგორც მე ადრე დავწერე, "ძველი კარდონი, ფერის და გემოს გარეშე". მარტო ეს, და ეს არ არი სამყაროს შემადგენელი ნივთიერი ნაწილიც.

და ერთ-დროულათ, იგივე გარემო არი უსასრულო და უსაზღვრო, ან იქნებ კიდეც სწორი იქნება ასე რომ, - ჩვენ უშუალოთ შევეხებით უსასრულობას და უსაზღვრობას როგორც ასეთს.

ასე ხდება მარტო იმიტომ რომ, გარემოში არაა არა-ნაირი განსაზღვრულობა, ფარგლები, და საზღვრები.

ეს არი ფერის და წყალის წესების და თვისებათა ყველაზე სავსე გახორციელება.

გარემო თავისუფალია ყოვლისაგან, და უპირველეს ყოველს, გარემო თავისუფალია თავითგან, ის სავსებით და ყოველ-მხრივ ღიაა, და მოიცავს ყოველივეს. ასე ხდება მარტო იმიტომ, რომ უბრალოთ არაფერი არაა.

ყოველივე ეს ხდება ოდენობრივათ და არა ხარისხობრივათ ( ყოველივე ეს ხდება ექსტენსიურათ ), თუმცა ამის გარდა მეტი არაფერი არცაა საჭირო, ჩვენ შევეხებით ( სავსებით - ) უსასრულობას და უსაზღვრობას. ეს საკვირველია, ერთ-დროულათ ცარიელი, და ამავე დროს, უსასრულობა და უსაზღვრობა.

და ხშირათ, ამის არსებობისთვის არაა საჭირო გაჭიმული სივცე, ყოველივე ეს კიდე შესაძლოა იყოს როგორც მდგომარეობა.

მნიშნელია რომ ყველაფერი ეს ხდება არსობრივათ, და არა მარტო ტექნიკური თვალ-საზრისით.

ანუ არსობრივი გაგებით, ყოველთვის ცარიელია და არაფერი, მერე კი ერთ-დროულათ - და ამითვე, უსასრულოა და უსაზღვრო, - უსასრულობა და უსაზღვრობა

--------

среда удивительная вещь, она является только средой, и ничем более, как я писал, "старый картон, без вкуса и цвета". Только это, это даже не материальная составляющая вселенной.

И одновременно, эта-же среда является бесконечной и безграничной, или может быть даже, будет правильно сказать, что мы соприкоснемся непосредственно, с бесконечностью и безграничностью, как таковыми.

Так происходит только потому, что в среде нет никаких пределов, определений, и границ.

Это и есть, самое полное воплощение принципов цвета и воды.

Среда свободна ото всего, в первую очередь, среда свободна от себя, она полностью открыта, и охватывает совершенно всё. Такое происходит только потому, что просто ничего нет.

Всё это происходит экстенсивно, но больше ничего и не нужно, мы соприкасаемся ( с полной ) бесконечностью и безграничностью. Это удивительно, одновременно, пустое место, и в тоже время, бесконечность и безграничность.

Причём, для существования этого, часто даже не нужно протяженное расстояние, всё это может быть и как состояние.

Причём важно, что всё это происходит сущностно, а не только технически.

То есть сущностно, это всегда, пустое место, и ничего, и одновременно - и этим же, бесконечное и безграничное, - бесконечность и безграничность
--------

ეს საკვირველია და საყურადღებო, ჩვენც გვემართება იგივე.

ჩვენ, ერთი და იგივე - ერთი და იგივეთი, - ვართ მოწყობილობა ( მექანიზმი ), და მოქმედი არსება. ცარიელში და ცხოვრებაში, ჩვენ ვხედავთ ასეთ ერთობას

----

это удивительно и интересно, с нами происходит то-же самое.

Мы, одно и то-же - одним и тем-же, - являемся механизмом, и действующим существом. И в пустоте, и в жизни, мы видим это единство
------------------------------------------------------------------------------------

შემავალი სიტყვა ПРЕДИСЛОВИЕ

სამყარო вселенная

კაცობრიობის წარმოშობა ПРОИСХОЖДЕНИЕ ЧЕЛОВЕЧЕСТВА