კაცობრიობის წარმოშობა Происхождение человечества
-------------------------------------------------------------------------------პირველი ნაწილი
მე ვარაუდობ რო მრავალი საკითხი იმის თაობაზე თუ როგორ განვითარდება ჩვენი სახეობა ცხოველებისგან გონიერ არსებებათ, აიხსნება მაშინ თუ ჩვენ დაუშვებთ რო ასეთი განვითარება იყო აუცილებელი, გარდაუვალი, მიზანდასახული და განძრახი ( _ რამდენივე მნიშნელი გაგებით ).
მე არ მაქ მხედველობაში კრეაციონისტების ვარაუდი, მე ვარაუდობ რო ცხოველთა სამყაროში შეიქმნა ასეთი გარემო, რომელმა ბუნებრივათ გამოიწვია სათანადო ცვლილებების საჭიროება, რომლებმა თავის ჯერათ, შესაძლოა კიდეც უნებლიე, შედეგათ შექმნეს გონიერი არსებანი.
ანუ ჩვენ შეგვქმნა ზოგმა საჭიროებამ, რომელი ( ჩვენ შემთხვევაში ) იყო ასეთი რო უნდა შევსებულიყო რომელიღაც უკმარისობა
ამ საკითხს მე განვიხილავ ამ წიგნის მეორე ნაწილში
----
ცნობილია რო ჩვენ მიმართ, პრიმატების ყველაზე ახლო მონათესავე სახეობაა შიმპანზე, ისინი და ჩვენ წარმოვიშვით საერთო წინაპრისგან, მერე კი ისინი და ჩვენ დიდი ხანი ვარსებობდით ერთ გარემოში _ ერთ არეში. როგორც მე მახსოვს ეს იყო ეკვატორიული აფრიკის ტროპიკული ტყეების აღმოსავლეთი მხარე.
მე ვარაუდობ რო ჩვენი ცხოველი წინაპარი მეტი წილი წააგავდა შიმპანზეს.
მაშინ ამ შემთხვევაში რას ვხედავთ ჩვენ, შიმპანზეს, და ამის მიხედვინ ჩვენ ცხოველ წინაპარსაც არ აქ ზოგი ორგანული მოწყობილობანი რომელი მათ ჭირდება არსებობისთვის ბუნებრივ გარემოში. მას არ აქ განსაკუთრებულათ ძლიერი ეშვები და არ აქ რქა, კლანჭი და ჩლიქი.
ასეთი მიზეზით მარტოხელა და საკმარისათ დიდი პრიმატი სასურველი ნადავლია ტყეში მობინადრე მტაცებლებისთვის. სავანაშიც იქმნება იგივე გარემო ( კიდეც უფრო მეტი, შესაძლოა რო სავანაში ვერ გადარჩებოდა დიდი პრიმატების კარგათ ორგანიზებული ჯგუფიც, თუ ისინი არ დაიწყებენ აჩქარებულ და გაძლიერებულ განვითარებას ), მიაქციეთ ყურადღება რო ამის გარდა სავანაში ბინადრობენ უფრო მოზრდილი და უფრო სახიფათო მტაცებლები.
ასეთი უკმარისობის შევსებისთვინ პრიმატებმა განვითარეს მათი შემცვლელი ხელოვნური მოწყობილობათა გამოყენების, დამზადების და მოგვიანებით შექმნის, - ანუ გამოგონების, უნარი ( ეს კარგათ ჩანს შიმპანზეს მაგალითზე ). პრიმატები შეიქმნენ იძულებული გამოიყენონ და დაამზადონ ხელოვნური ( - სინტეტიური ) მოწყობილობანი, ამ მიზეზით საწყიდანვე და გარდაუვლათ დაიწყო ხელოვნური გარემოს ჩამოყალიბება ( ჯერ ის იყო ტექნიკური გარემო ).
ეს მნიშნელი წვრილმანია, ჩვენ ნათესავებს, შიმპანზებს და გორილებს არ აქ ეს ბუნებრივი ხელსაწყოები, ისინი გამოიყენებენ და ამზადებენ ხელოვნურათ შექმნილ ხელსაწყოებს. მარა მათვის ეს მარტო ქმედების ერთ-ერთი ხერხია, რომელს ისინი გამოიყენებენ თავის საარსებო გარემოში.
რომელიღაც მიზეზით, ჩვენი წინაპრებისთვის ასეთი ქმედების ხერხი, შეიქმნა თვით - არსებობისთვის და თვით - გადარჩენისთვის გადამწყვეტათ მნიშნელი და ერთად - ერთი.
შესაძლოა ეს მოხდა იმიტომ რო რომელიღაც მიზეზით ჩვენი ნადირი წინაპრები აღმოჩდენ განდევნილი სავანაში, ალბათ ეს მოხდა ასეთი მიზეზით რო ორი სახეობა და მით-მეტი ორი მონათესავე სახეობა ვერ იარსებებს ბუნების ერთ არეში.
მეორე, როგორც მე მახსოვს იწყებოდა გარკვეული კლიმატური ცვლილებები და ტროპიკულ ტყემ დაუთმო ადგილი სავანას.
შესაძლოა ჩვენ წინაპრებმა წააგეს ბრძოლა ნათესავებთან ( შიმპანზებთან ), ისინი აღმოჩდენ ახალ გარემოDში, ის იყო მათვის უცხო და მტრული, ალბათ ეს იყო ცენტრალური აფრიკის სავანა და აღმოსავლეთ აფრიკაში მდებარე რიფტული ზონა.
სავანნა მათვის იყო მტრული და ახალი გარემო, კიდე იმიტომ რო აქ ბინადრობენ უფრო სახიფათო და ყფრო დიდი ზომის მტაცებლები. ყველა ასეთი მიზეზით ახწერილი ქმედების ხერხი იქმნა მათი გადარჩენის საშვალებათ.
როგორც ჩანს ის აღმოჩდა ყველაზე სასარგებლო და გამოსადეგი სავანების გარემოში, აქ უფრო ხელის შემწყობია ხელოვნური მოწყობილობების გამოყენება, უფრო მოსახერხებელია ნადავლის და მტაცებლის აღმოჩენა და თვალყური, ჯგუფური ნადირობა და თავდაცვა.
განსაკთრებულათ იმ ახალი შესაძლებლობების გათვალისწინებით რომელი იქმნება ამ ხელოვნური ხელსაწყოების გამოყენების ხანში.
ჩვენი წინაპრები აღმოჩდენ მძიმე სტრესულ მდგომარეობაში, ალბათ მათ ემუქრებოდა არა მარტო გადაშენება, არამედ საკმაო ჩქარი განადგურება ( როგორც ჩანს ეს მნიშნელი წვრილმანია ). მნიშნელია ისიც რო ალბათ სავანაში აღმოჩდენ არსებანი რომელი იყვნენ შეწყობილი არსებობისთვის ტყეში და არა ღია სივცეში. ეს იყო კიდე ერთი მძიმე და ძნელი განსაცდელი.
რა დარჩა მათ, ჯერ ეს ერთი სასწრაფოთ გამოიყენონ და განვითარონ, ჯერ კიდე ტყეში გამომუშავებული, ქმედების და არსებობის ხერხებიდან ისეთი, რომელი გამოდგება სავანაში. ამასთან ესთათ გამოიმუშაონ, გამოიყენონ და განვითარონ ქმედების და არსებობის ახალი ხერხები.
მნიშნელია რო ხელოვნური ხელსაწყოების დამზადება, გამოყენება და გამოგონება, არმოჩდა არა მარტო არსებობისთვის წარმატებულათ გამოსადეგი ხერხი, არამედ ერთად-ერთი და სასიცოცხლოთ მნიშნელი, მთავარი, გადამწყვეტი და სასწრაფოთ მნიშნელი, სასიცოცხლოთ საჭირო.
თუმცა ალბათ კიდე უფრო სწორია დავაზუსტოთ რო ჩვენი წინაპრები საწყისიდან და ყოველთვის იყვნენ მძიმე სტრესყლ მდგომარეობაში
----
რა ახასიათებს ჩვენ წინაპარ პრიმატებს და მათ უახლოეს ნათესავებს.
ისინი არიან ჯგუფურათ, საზოგადოებრივათ ( - კოლეკტიურათ ) მოარსებე ცხოველები, მათ ფრიად განვითარეს ასეთი არსებობის ხერხი, ეს ძნელი, მრავალ-მხრივი და მრავალი დონის მქონე წყობაა ( სისტემა ), და სამოქმედო ხერხები. ალბათ პრიმატები ვერ არსებობენ მარტო, არც ფსიქოლოგიურათ, არც ფიზიკურათ.
ანუ ეს არაა ამა თუ იმ ქმედების სახეობები, ეს არი გადარჩენის და არსებობის მწვავე საკითხი.
სავანაში ჯგუფური არსებობა და ამ უნარის ღრმა და აჩქარებული განვითარება, გახდა გადამრჩენი ჩვენი წინაპრებისთვის. მოკლეთ რო შევაჯამო, ჯგუფში ერთს და ერთს, გაერთიანებულს შეუძლია ბევრათ უფრო მეტი, ვიდრე მარტო ცალკე ორს.
ის თუ რამდენათ მნიშნელია ეს, აიწერება ასეთი წესით რო იმ ხანში ჯგუფში არსებობა იყო ცხოვრება, და ალბათ კიდე ჯგუფი იყი პირ-და-პირი გაგებით ცხოვრება ყოველი ცალკე პრიმატისთვის, რომელში შესაძლოა მისი პიროვნულობა ჯერ არ იყო ძირითადი და მთავარი.
ჯგუფის გარდა კი იყო მარტო საშინელება, გამოუვალი მდგომარეობა და სიკვდილი.
ალბათ ასეთი მიზეზით ჩვენთვის აქამდე მიტოვებულობის, სიმარტოვის და დაკარგვის გრძნობა არი ერთ - ერთი ყველაზე ძლიერი და საDშინელი. ეს გრძნიბები აღვიძებენ ჩვენში შიშის ძირძველ განცდას, რომელი იმალება ჩვენი გონების სიღრმეში, მათი გამოღვიძება იწვევს ჩვენში ერთ-ერთ ყველაზე ძლიერ ფსიქოლოგიურ და ფსიქიურ განცდას, ტანჯვას და ნგრევას.
ეხლა ჩვენთვის მნიშნელია პრიმატების, - ანუ ჩვენი, ასეთი თავისებური თვისება რო ჩვენ მიზან-დასახულათ და განძრახათ ( და არა შემთხვევით და ქაოტიურათ ), დავიწყეთ ხელოვნური ხელსაწყოების გამოყენება, გაუმჯობესება და გამოგონება, მათ მეშვეობით ჩვენ ვანაცვლებთ არ არსებულ მაგრამ საჭირო ბუნებრივ ორგანულ ხელ-საწყოებს.
ასეა იმიტომ რო რათგან ჩვენ არ გვაქ ბუნებრივი ორგანული ხელ-საწყოები, ეს არ ნიშნავს იმას რო ისინი ჩვენ არ გვჭირდება, პირიქით, ისინი არიან ჩვენთვის სასიცოცხლო საჭირო. მე მაქ მხედველობაში ჯოხი, ქვა, ტოტი, და სხვა ასე შემდეგ, რამაც ჩაანაცვლა ჩვენში კლანჭი, ეშვი, რქა, ჩლიქი.
სხვა ცხოველებისგან განსხვავებით ქმედების ასეთი ხერხი, და რაც მთავარია, ( ამის შედეგათ ) აზროვნების სათანადო ხერხი, რომელი დაეფუძნება არა ყოველთვინ ჩანერგილ პროგრამაზე, არამედ გამოცდილების და შემოქმედით უნარების განვითარებაზე და შეძენაზე, გახდა ჩვენი წინაპრებისთვინ და ჩვენთვინ არა დამხმარე, არამედ ძირითადი, მთავარი, გადამწყვეტი, და როგორ ჩანს ყველაზე ხშირათ კიდეც ერთად-ერთი.
ის იყო ნაყოფიერი და ერთად-ერთი შესაძლო. ჩვენ არ გვქონდა სხვა არჩევანი იმის გარდა, რო გამოვიყენოთ ქმედების და არსებობის ასეთი ხერხი, და ის თუ როგორ ავამოქმედეთ და განვავითარეთ ჩვენ ეს ხერხი.
მნიშნელი წვრილმანი ასეთია რო ბუნებრივი ორგანული მოწყობილობანი არიან ცხოველის სხეულის განუყოფელი ნაწილი. ამიტომ მათი გამოყენების ხერხი და მათი წყობა შენახულია ცხოველის გენეტიკურ ჩანაწერში, რომელი განსაზღვრავს ცხოველის ქმედებას და მისი სხეულის სათანადო სახეობას.
ანუ ასეთი ორგანული მოწყობილობანი აქ ცხოველს იმიტომ რო ისინი მათ ჭირდება არსებობისთცის, გადარჩენისთვის და განვითარებისთვინ ბუნების გარემოთა ცვლილების ხანში, ამიტომაა ასეთი მოწყობილებები ბუნებრივი. ალბათ სწორი ითქმევა ასეთი აზრი რო სამყაროში არა-ფერი არ იქმნება უბრალოთ ისე.
ეს ვითომ და სავსებით მარტივი და გასაგები დასკვნაა, რა შეიძლება მასში იყოს განსაკუთრებული? მარა ამ დასკვნაში ჩანს მომხდარი ცვლილებების ფესვი.
საქმე იმაშია რო ხელოვნური მოწყობილობების გამოგონება, მერე კი მათი დამუშავება, დამზადება და გამოყენება, არაა განსაზღვრული ჩვენი გენეტიკური ჩანაწერით. ხელოვნური მოწყობილობები არაა ჩვენი სხეულის შემადგენი ნაწილი.
ასეთი გარემო იწვევს იმის საჭიროებას რო ჩვენ გაძლიერებულათ გამოვიყენოთ და განვავითაროთ გააზრების და გათვლის უნარი ( ანალიზი ), და მთავარი იქმნება გამოცდილების შეძენა.
ეს ახალი, ძნელი, და ალბათ სახიფათო ქმედების სახეობაა ცხოველის ტვინისთვის. მერე კი იქნებ ასეთი ქმედების შედეგათ, ჩვენმა წინაპრებმა დაიწყეს ჩქარი და გაძლიერებული განვითარება და გაძნელება. ასე დაიწყო განვითარება ( ევოლუცია ).
თუმცა მე ვარაუდობ რო ჩვენი წინაპრების ტვინმა უფრო ადვილათ გადაიტანა ასეთი ზე-წოლა, რათგან ჩვენ ცხოველ წინაპრებს და მონათესავე პრიმატებს უკვე კაი ხანია ქონდა გამომუშავებული და განვითარებული ასეთი შრომის, გააზრების და გამოცდილების დაგროვების უნარი.
ჩვენ ცხოველ წინაპრებს მოუწია თავათ ( - და კიდეც პირადათ ) გადაწყვიტონ თავისი ქმედების, რჩენის, გადარჩენის და ქცევის საკითხები, და ეს არი გააზრების, გათვლის და გამოცდილების შეძენის ქმედება, ანუ ცხოვრება.
ამის გარდა ( ეგრე თქვა ) ჩვენი ნადირი წინაპრების ანალიტიური, - გააზრებითი ქმედების სიღრმეში, ასეთი ცვლილებათა შედეგათ დაიწყო შეგნების ჩამოყალიბება.
ეს არ იყო ჩვენი ნადირი წინაპარის არსებობის და განვითარების მიზანი, და ამავე დროს ეს იყო გარდაუვალი, ( ეგრე თქვა ) გარკვეულ წამს ოდენობა უნდა გარდაქმნილიყო ახალ და მოულოდნელ ხარისხათ.
ეს ხარისხი არი ფესვი, საწყისი მიზეზი და საჭიროება, მარა ალბათ არა უშვალო არსებობის მიზეზი.
ეს არ იყო მორიგი, გინც რო მძიმე, მაგრამ ცხოველისთვის უკვე შეჩვეული, გონების გასაჭირი განსაცდელი ( სტრესი ), რომელი მაგალითათ შეიქმნება მაშტაბური, ჩქარი ან ცოტა შენელებული, ეკოლოგიური კატასტროფების ან ჰავის ცვლილების ხანში.
ჩვენი ნადირი წინაპრების საცხოვრებო არე თავისი ფესვის თვისებით, ხარისხით და ოდენობით, სულ უფრო იქმნებოდა გაურკვეველი, გამოუცნობი და არა-განსაზღვრული. ანუ მათი არსებობის გარემო გადადის გეგმის გარდა არეში, - გეგმის იქითა არეში.
( შესაძლოა იყო ასეთი პრიმატების რამდენივე სახეობა, მერე კი მრავალი სხვა მიზეზით გადავრჩით და ჩამოვყალიბდით გონიერ არსებებათ მარტო ჩვენ, ეს მიანიშნებს იმაზე თუ რამდენათ გაუჭირდა ყველას ).
უფრო ზუსტათ რო ვთქვა, მათი არსებობის გარემო ჯერ გადადის გენეტიური გეგმის გარდა არეში, მერე კი ( და როგორც ჩანს მოკლე ხანში ) იმ არეში, რომელში ჩვენ თავათ გავიაზრებთ, გავთვლით და ვიწერთ შეძენილ გამოცდილებას. დამოუკიდებელი ქმედების და შემოქმედების არეში. ასე დაიწყო შეგნების ჩამოყალიბება და შემდეგ ჩაისახა ენა, დამწერლობა, მეცნიერება, კულტურა.
ჩვენ უნდა მოვიკითხოთ თუ რატომ ჩვენი ენა, ჯერ ზეპირი მერე კი დამწერლობითი, იქმნა ახალი თვისების, ახალი ხარისხის მქონე ჩანაწერათ ( კოდი ), ეს უკვე არა ცხოველის გენეტიური ჩანაწერია, არამედ კულტურის გენეტიკური ჩანაწერია.
ეს უკვე არი არა გეგმა ( პროგრამა ), არამედ დამოუკიდებელი, შემქმნელი, მოაზროვნე და გამთვლელი არსების ქმედების და შემოქმედების შედეგი, ეს არსება ცხოვრობს მისთვის განსაზღვრული გენეტიური გეგმის იქით. მისი ქმედების შედეგის თავისებურება ასეთია რო, ის აზროვნების, გათვლის, და დაგროვილი გამოცდილების ჩანაწერია, და არა უცვლელი სამოქმედო გეგმა, რომლის იქით არ შეიძლება გადაბიჯება.
ჩვენი წინაპარი დაგეგმილი არსებისგან, ანუ ნადირისგან, გარკვეულ მიზეზთა შედეგათ, თავათ იქმნა დამაგეგმებლათ, და გეგმის შემქმნელათ. ჩვენ მოგვიწევს მუდმივათ, და ხშირათ თავიდან, შევადგინოთ მრავალი სხვა გეგმა.
( ჩვენ უნდა მოვიაზროთ ეს მნიშნელი საკითხი )
----
არი კიდე ერთი მნიშნელი გასათვალისწინებელი მიზეზი. გააზრება, გათვლა, გამოცდილების შეძენა, ხელოვნური ხელ-საწყოები, აღმოჩდენ ნაყოფიერი კიდე იმიტომ რო შეუქმნეს ჩვენ წინაპარს აქამდე არ არსებული შესაძლებლობები.
მაგალითათ ქვით და ჯოხით თქვენ შეგიძლიათ მიაყენოთ ზიანი მტაცებელს და ნადავლს არა უშვალოთ, არამედ ირიბათ, გარკვეულ მანძილზე, ჩვენ არ გვჭირდება ამ მანძილის გადალახვა, და ამიტომ ჩვენ ვართ მათი მიწდომის და მხედველობის მოცულობის იქით. ასეთი შესაძლებლობა მიუწდომელია ცხოველებისთვინ, ეს იყო ჩვენი წინაპრების როგორც სახეობის, გადარჩენის ერთი მნიშნელი შესაძლებლობა.
ბუნებრივია რო ამან მოითხოვა ჩვენი წინაპრებისგან გაძლიერებულათ და აჩქარებულათ განვითარონ თვალ-საზომი და სხეულის მართვის უნარი ( სხეულის მოტორიკა ), ეს თავის ჯერათ მოითხოვს ტვინის მუშაობის განვითარებას და მისი ზომის ზრდას. ჩვენი ნადირი წინაპრების ტვინი უამისოთაც უკვე იყო საკმაოთ განვითარებული, რათგან ამას მოითხოვს მათი ჯგუფური და იერარქიული არსებობის წესი.
აგრეთვე ამ შემთხვევაში ბუნებრივია და გასაგები, თუ რატომ შეიქმნა ასეთი საჭიროება რო ჩვენი ჯერ კიდე ნადირი წინაპრები, დადგენ ორ ფეხზე და გახდენ სწორათ მოსიარულე. რა თქმა უნდა, ეს არ მოხდა იმიტომ რო მათ შეძლონ იშრომონ, არ დაივიწყოთ რო შრომის უნარი იყო მარტო ხერხი და არა მიზანი.
ბოლო კვლევები გვაუწყებს რო ჯერ კიდე მაშინ როცა ჩვენი ნადირი წინაპრები ბინადრობდენ ჯუნგლებში, ისინი უკვე გახდენ მოსიარული ორ ფეხზე. იქ მათვის ეს გახდა კარგი ხელის შემწყობი და ერთ-ერთი შესაძლებლობა, მერე კი სავანაში ორ ფეხზე დადგომა გახდა ჩვენი წინაპრებისთვინ, გადარჩენის ერთი სასიცოცხლოთ საჭირო უნარი.
ჯერ ეს ერთი სავანაში ორ ფეხზე დამდგარ არსებას შეუძლია დაინახოს უფრო შორს და უფრო მეტი, მერე ირბინოს უფრო ჩქარა, რაც მთავარია ჩვენ ნადირ წინაპრებს გაუთავისუფლდა ხელები. ეს იყო სასიცოცხლო საჭირო, რათგან ხელების მეშვეობით ჩვენი წინაპრები დიდი ოდენობით და თან-და-თან სულ უფრო მეტი ოსტატობით ამზადებდენ ხელოვნურ ხელსაწყოებს.
ხელოვნური ხელსაწყოების გამოყენების წარმატება და ის ახალი შესაძლებლობანი, რომელი შეიქმნა ამის მეშვეობით, მოითხოვდა ჩვენი წინაპრების აზროვენების უნარის, თვალ-საზომის და სხეულის მართვის, რაც შეიძლება უფრო ღრმა და ჩქარ განვითარებას. დაიწყო ჯაჭვური რეაქცია.
საყურადსაღებოა რო გონიერი არსება შეიქმნა ცხოველთა იმ სახეობისგან, რომელი განსხვავდება იმით რო მას არ აქ სხვა ცხოველისთვის ბუნებრივი დამახასიათებელი ხელსაწყოები, რომლის გამოყენების მეშვეობით ისინი არსებობენ. ჩვენ წინაპრებს მოუწია საწყისიდანვე გამოეყენა მერე კი შეექმნა ასეთი ხელსაწყოების ხელოვნური შემცვლელი
----
კიდე ალბათ შეიქმნა ერთი მნიშნელი გარემო.
მასზე მე წავიკითხე აკადემიკოს პორშნევის ნაშრომების პოპულარულ ახწერაში.
ჩვენი წინაპრები იკვებებოდენ ყველაფრით რისკენ მიეწოდებოდა ხელი, ალბათ ისინი ძირითადათ იკვებებოდენ სხვა ცხოველების დატოვებულ მცენარეული ნარჩენებით, და მტაცებლების მიერ მოკლული ცხოველების მძორით ( ეს გასაგებია, რათგან ისინი არ იყო ყველაზე დიდი ცხოველი და მტაცებელი სავანაში, და ამავ დროს ჩვენი წინაპრები იყვნენ საკმარისათ მოზრდილი რათა გამოდგენ როგორც ნადავლი მტაცებლებისთვის სავანაში ).
ასეთი კვება გამოდგა ჩვენთვის სასარგებლო, ჩვენი წინაპრები იკვებებოდენ მრავალი სხვა სახეობის ხილით, თხილით, საკვები ფესვით, რომელი სეზონურათ მწიფდებოდა სავანაში.
წყლის ახლო ისინი შესაძლოა იკვებებოდენ წყალ-მცენარეთა და რბილი და ნაზი ბალახის ზოგი სახეობით, თევზით, მოლუსკებით, ფრინველებით და მათი კვერცხებით და ბარტყებით, შესაძლოა კიდე ნიანგების წიწილებით.
თუ იქმნებოდა ასეთი შესაძლებლობა, ისინი ნადირობდენ დაჭრილ და ავად-მყოფ ცხოველებზე, და საერთოთ ყველა ხელ-მისაწდომ ნადირზე, ეგრე ვთქვა ისინი აკეთებდენ ყველაფერს რაც შეეძლოთ.
მათი კვება იყო ერთი მნიშნელი და თავისებური თვისების მქონი, ისინი იკვებებოდენ მძორით, მარა რა ხვდებოდა მათ ამ შემთხვევაში, ყველაზე ხშირათ ეს იყო მტაცებლის მოკლული, ბალახით მკვებავი ნადირის თითმის მთლიანათ მოღრღნილი ჩონჩხი.
მის ძვლებზე თითქმის არ დარჩა ხორცი, მარა დარჩა ძვლის ტვინი, კარგათ შენახული ამ ძვლებში და მიუწდომელი მტაცებლისთვინ ( თუმცა შესაძლოა რო ის იყო მისაწდომი მძორით მკვებავი სხვა ცხოველებისთვინ, მაგალითათ ავთარი, ტურა და სხვა, თუმცა მათთან პრიმატების განვითარებულ ჯგუფს შეეძლო წარმატებული შებრძოლება ).
ასე ჩვენი წინაპრებისთვინ დიდი ოდენობით იყო ხელ-მისაწდომი მრავალი სხვა საკვები ნივთიერებით, ცხიმებით, ცილებით და ვიტამინებით მდიდარი თავის და ძვლის ტვინი.
იმის მეშვეობით რო ის შენახულია ძვალში, ტვინი უფრო დიდი ხანი არ ლპებოდა და რჩებოდა შედარებით ახალი. ამის გარდა ძვლის ნედლი ტვინი უფრო ადვილი შესათვისებელი საკვებია, ვიდრე ნედლი ხორცი, ამიტომ ჩვენ წინაპრებს არ მოუწევდა ლომების მაგვარათ ძილში, რამდენივე საათის განმავლობაში გადაემუშავებია შეჭმული ხორცი.
ამან გაათავისუფლა ბევრი დრო სხვა საქმიანობისთვის, რაც ყველაზე მთავარია, ალბათ ასეთი საკვების გარეშე ჩვენი წინაპრები განვითარდებოდენ საკმაო კარგათ გამთვლელ და მოაზროვნე ( მაღალ ინტელექტუალურ - ) მაიმუნებამდე, მარა არა ამაზე მეტი.
ალბათ იმან რო ჩვენი წინაპრები იკვებებოდენ ყველაფრით, შეუწყო ხელი ტვინის მუშაობის აჩქარებას, მისი მოცულობის ზრდას, ტვინის და სხეულის განვითარებას და მათი მუშაობის გაუმჯობესებას. მერე კი ჩვენი წინაპრები შოულობდენ სათანადო სახსრებს საკმარისი ოდენობით
----
კიდე ერთი მნიშნელი საკითხი ასეთია, თუ როგორ ჩამოყალიბდენ ჩვენი წინაპრები გონიერ არსებებათ, მე ვარაუდობ რო ეს აუცილებლათ უნდა მომხდარიყო, ამასთან ერთათ ეს არ მოხდა განძრახათ.
უშვალო თავათ არსებობა და ქმედება რომელი დაფუძნებულია გათვლით გონებაზე ( ანალიზი ), გამოცდილების დაგროვებაზე, ხელოვნური მოწყობილობების გამოყენებაზე და დამზადებაზე, და არა გენეტიკურ ჩანაწერზე, ყველა ამ თვისების ქმედების, გაუმჯობესების და ხარისხობრივი ღრმავების შედეგათ, ანუ განვითარების შედეგათ, მაშინ როცა ხდება ჩამოყალიბება ოდენობიდან ხარისხში, ეს აუცილებლათ ჩამოყალიბებს გონიერ არსებებს.
ჩვენი ნადირი წინაპრების ტვინის ქმედების შესაძლებლობების, ნერვიული სისტემის, სხეულის მართვის და მისი კუნთების, მრავალ-მხრივი და გაძლიერებული განვითარების მიზანი არ იყო გონიერი არსების შექმნა. გაუმჯობესების, განვითარების, გაძლიერების და ახალი უნართა შექმნის მეშვეობით გადაწყდებოდა ჩვენი ფიზიკური არსებობის საკითხი, და არა ამაზე მეტი.
მარა ჩვენ ვიქმენით გონიერ არსებებათ, ასე ხდება იმიტომ რო მოქმედებს განვითარების წესი, ანუ ოდენობა ჩამოყალიბდება ხარისხათ, ეს ბუნების ერთი ფუძე წესია,
გარკვეულ ოდენობრივ დონეზე, ჩვენი ნადირი წინაპრების ახალი უნარების განვითარება გახდა იმდენათ ძლიერი, ჩქარი ( - აქტიური ) და ღრმა, რო შესაძლოა მოხდა ჩამოყალიბება ახალ ხარისხათ, რომელი არ იყო პირ-და-პირ გათვალისწინებული ამ განვითარებით ( შესაძლოა რო ასეთი ჩამოყალიბება მოხდა ძალიან მოკლე ხანში ).
ალბათ ასეთი გარდაქმნა მოხდა ეგრე ვთქვა ჩვეულებრივათ და არა ახალი გრძნობების ფეთქებით. შესაძლოა ჩვენ ნადირ წინაპრებს ეგრე ვთქვა "რაღაცა ჩაერთო თავში", ან შემდეგი თაობა იბადება ახალი უნარებით, ან მოხდა ერთიც და მეორე
----
ეხლა მე ვივარაუდე ერთი შესაძლებლობა.
ინტერნეტში მე წავიკითხე რო ადამიანის, შიმპანზეს და გორილას საერთო წინაპარი იყო ნაკალიპიტეკი, მაშინ ალბათ მოსაკითხია თუ ვინ იყო ადამიანის უშვალო წინაპარი. როგორც მე გავიგე, ეს საკითხი არაა გადაწყვეტილი და არი გამოთქმული მრავალი სხვა ვარაუდი.
მე ვფიქრობ რო იქნებ ჩვენი წინაპარი იყო არა პრიმატების ცალკე სახეობა, არამედ შიმპანზეს ერთი სახეობა.
ეხლა არსებობს შიმპანზეს ორი სახეობა, ჩვეულებრივი და ჯუჯა შიმპანზე, - ბონობო, მნიშნელია რო უპირველეს ყოველს თვალში გვეცემა არა მათი სახეობის განსხვავება ურთიერისგან, არამედ მათი განსხვავებული არსებობის და ქცევის წესი.
შეიძლება ითქვას რო ისინი განსხვავდებიან ურთიერისგან საზგადოებრივათ და კულტურულათ, ანუ მათ შექმნეს სხვაობა ქცევით, ჯგუფურ არსებობაში და საზოგადოებრივ არსებობაში.
შესაძლოა რო შიმპანზეს ერთი ასეთი სახეობა გახდა ჩვენი წინაპრები.
ჩვენ შეგვიძლია ვივარაუდოთ მრავალი აზრი იმის თაობაზე თუ რა მოხდა, შესაძლოა ჩვენ წინაპრებს მოუვიდა შეტაკება შიმპანზეს სხვა სახეობასთან, ან მაგალითათ გორილებთან. ალბათ ჩვენი წინაპრები დამარცხდენ ამ შეტაკებაში, ამიტომ ისინი იყვნენ განდევნილი ტყე-ტრამალის არეში და სავანაში
----
მე ვარაუდობ რო ჩვენი ცხოვრება არი ცხოვრება "მიუხედავათ", მიუხედავი მრავალი სხვა და დიდი დაპრკოლებისა, მრავალი სხვა გასაჭირის და წინამდეგობრივი გარემოსი ჩვენ გარშემო და ჩვენში, ჩვენ მაინც ვცხოვრობთ და ვიბრძვით ( ძირითადათ იმასთან რაც ჩვენ გარშემოა, და არა ისე ღრმათ შეუპოვრათ და ხშირათ როგორ საჭიროა, იმასთან რაც ჩვენშია ).
ყოველ წამს შესაძლოა მოხდეს მრავალი სხვა ამბავი, ყოველი ჩვენგანი, საზოგადო, და მთლიანობაში კაცობრიობა, შესაძლოა იქმნას დასახიჩრებული, ან - და განადგურებული.
ცხოვრება ძნელია და ხშირათ ჩვენ ვხდებით მრავალ სხვა ცუდ გარემოში და მდგომარეობაში, მარა ჩვენ მაინც უძლებთ ამას და ვცდილობთ განვითარდეთ, ეს იმსახურებს პატივისცემას და სიყვარულს.
ჩვენ შევძელით ამოვძვრეთ იმ ორმოდან რომელში ავღმოჩდით, რათგან ვიქმენით განდევნილი ბუნებისგან, ჩვენ შევძელით განვითარდეთ ძლიერ არსებებათ, შემდეგ კი ადამიანებათ ( შესაძლოა ჩვენ კიდეც ვიშვით ამ ორმოში, მერე კი ჩვენ კიდეც ვიშვით ამ ორმოში საწყისიდან ).
ეს ძვირათ ფასობს, ეს მნიშნელია და ჩვენ შეგვიძლია ამით ვიამაყოთ, ჩვენ უნდა ვისწავლოთ თავის სიყვარული და პატივისცემა
----
სხვა ნადირებისგან განსხვავებით ჩვენი წინაპრები, რომელი უკვე არ იყვნენ დაცული ცხოველის გენეტიკური ჩანაწერით, იყვნენ იძულებული საგანგაშოთ და სასწრაფოთ გამოცადონ ( ექსპერიმენტი ), გამოაკვლიონ, გაიაზრონ, გათვალონ, და დააგროვონ გამოცდილება. ალბათ გონებრივი მუშაობა ( _ ანალიტიკური ) გახდა მისთვის არსებობის და გადარჩენის ერთად-ერთი ხერხი, და არა არსებობის და გადარჩენის ძირითადი ან დამხმარე ხერხი.
ასე ყოველი არსება რომელი უკვე არაა დაცული გენეტიკური ჩანაწერით, შეიქმნა დამოუკიდებელი და თვით-მოქმედი, ამაზე ითქმევა ასე რო ალბათ ადრე ( პირობითათ - ) დამოუკიდებელი იყო მარტო მთლიანობაში მისი სახეობა.
? - ეხლა თავის დამოუკიდებლობის მიზეზით ეს ცხოველი იძულებულია უპირველეს ყოველს იბრძოლოს თავის გადარჩენისთვის. ასე და ასეთ გარემოში ჩაისახება და იქმნება ადამიანის - პიროვნების საწყისი და ფუძე.
მე ესეც მაქ მხედველობაში მაშინ, როცა ვამბობ რო ჩვენი ნადირი წინაპარი განვითარდებოდა განძრახათ, და როგორც ვარაუფობენ მეცნიერები აჩქარებულათ, რაც არ ახასიათებს ჩვეულებრივი ცხოველების განვითარებას და ცვლილებებს
----
ყველა ამ საკითხთან დაკავშირებით მნიშვნელი ხდება ბატონი ვსევოლოდ ვილჩეკის ( Вс. Вильчек "Алгоритмы истории" ) სტატიის ის ნაწილი, რომელში ახწერილია ადამიანის გონების ჩამოყალიბების შესაძლო მიზეზები.
( - საარსებო გარემოსთან დაკავშირების და ურთიერობის შესაძლებლობათა ნაწილობრივი დაკარგვა ( დასუსტება, უკმარისობა, დაზიანება ) ( ქმედების გეგმის ხარვეზი), და იგივე ხდება ურთიერთობაში თავის-ნაირებთან, შიდა ურთიერთობაში ( ურთიერობის, შეფარდების, თანხმობის და შეთავსების გეგმის ხარვეზი ), ესაა საწყისი გათიშულობა რომლის მიზეზით ჩვენი ნადირი წინაპარი გაეთიშა ცხოველთა ბუნების ყოვლის მომცველ დაპროგრამირებას ). მე ვთვლი რო ასეთ მიზეზებსაც შეექმნა თავისი წილი ჩვენ არსებობაში და განვითარებაში, იმ მიზეზებთან ერთათ რომელი მე ახვწერე.
ისინი შეავსებენ და ეხმარებიან ურთიერს, და არ ეწინაამდეგებიან ურთიერს
----
ასეთი თვალ-საზრისით სხვა ნაირათ ჟღერს ილია ჭავჭავაძის აზრი "ენა, მამული, სარწმუნოება", ერთმა პორტუგალელმა მწერალმა თქვა "ჩემი სამშობლო, ჩემი ენაა". ამ სიტყვებს ექმნება განსაკუთრებული ფესვი და მნიშნელობა.
ენით აიწერება აზრი, გრძნობა, ცოდნა, ქმედება, ალბათ ენა თავისებური და მნიშნელი გენეტიური ჩანაწერია, ის განსხვავდება ორგანიზმის გენეტიკური ჩანაწერისგან, რომლის არსებობა არაა დამოკიდული ჩვენზე.
ჩვენი ახალი გენეტიკური ჩანაწერი გაქრება, თუ ჩვენ მას არ გაუფრთხილდებით, არ განვავითარებთ, და არ გადავცემთ თაობიდან თაობაში.
მერე კი ახალ თაობამ უნდა თავიდან იცხოვროს ეს გენეტიკური ჩანაწერი, და ყოველმა ახალმა თაობამ უნდა იცხოვროს თავისი გენეტიკური ჩანაწერი. ეს მიანიშნებს იმაზეც რო ჩვენი გენეტიკური ჩანაწერი კიდე მოითხოვს მის მუდმივ ქმედებას, განახლებას, მრავალი სხვა ახალი გამოცდილების და აზრის შემატებას. მარტო შენახვა და გადაცემა არაა საკმარისი
----
ახალი გენეტიკური ჩანაწერის ქმედება და არსებობა, მეტ წილ შემთხვევაში _ ძირითადი წილი - არაა დამოკიდული ადამიანის წარმოშობაზე.
ჩარლზ დარვინმა თქვა რო კაცობრიობის წარმოშობა და განვითარება არ აიხსნება იმავე წესებით, რომლით აიხსნება ცოცხალი ბუნების წარმოშობა და განვითარება. ადამიანი და საზოგადო თან და თან იქმნება დამოუკიდებელი, და იქმნება დამოუკიდებელი უპირველეს ყოველს თავისი ყოფნის თვისებებისგან ( მატერიალური ), ჩვენ ვიქმნებით დამოუკიდებელ, გონიერ, თვით-შეგნებულ, შეგნებულ, თვით- მოქმედ პიროვნებათ და საზოგადოებათთ
--------
ალბათ რიტუალი წარმოიშვა ორი მიზეზით, დასაწყისში ეს იყო გამოცდილების გადაცემა უფროსებისგან უმცროსებს, ჯერ ჩვენი ცხოველი წინაპართა ნაშიერები მიბაძავდენ მშობლების ქმედებას. შესაძლოა რო რიტუალური ნადირობის ქმედება რომელი ნაჩვენებია ზოგ სურათზე მართლაც ხდებოდა, და უპირველეს ყოველ ეს იყო გამოცდილების გადაცემის რიტუალი.
ამის გარდა იმ ქმედებების გამეორება, რომელი გახორციელდა წარმატებულ ნადირობაზე, შესაძლოა ქმნილიყო რიტუალათ რომლის მეშვეობით ძველი ადამიანები ცდილობდენ გამოიძახონ და მოიზიდონ წარმატება.
აქ ჩანს რიტუალის წარმოშობის მეორე წყარო, ალბათ ადამიანის ერთი ყველაზე პირველი და მთავარი მოთხოვნილება, არი იმის საჭიროება რო ჩვენ ვქმნათ გამართული, მოწესრიგებული და დაცული გარემო ჩვენ ირგვლივ, ვისწავლოთ და გავიგოთ ის და დავამყაროთ მასთან ურთიერთობა.
ადამიანს სჭირდება გადალახოს მიტოვებულობის და თავის გადაგდების გრძნობა გარემოში რომელია მის ირგვლივ, ეს გარემო არაა შესწავლილი და უკვე ამიტომ არი სახიფათო, საჭიროა გავიგოთ თუ რას წარმოადგენს ის, მისი თვისებები მთლიანობაში, ზოგადათ, და შემადგენ ნაწილებში. შემდეგ ვეცადოთ დაკავშირება გარემოსთან, და ურთიერთობა მასთან თავის სასარგებლოთ.
ამით იყვნენ დაკავებული შამანები
--------
первое письмо
-------- -------- -------- --------
происхождение человечества, первая часть
я думаю многие вопросы о том, как наши предки развиваются из вида животных в разумных существ, будут объяснены, если мы допустим, что такое развитие было не случайным, а неизбежным и намеренным ( в некоторых ваших отношениях ).
Я имею в виду не креационистские теории, а то, что возникла естественная необходимость в таких изменениях, которые в конечном итоге, непреднамеренно, привели к возникновению разумных существ.
То есть нас создала некоторая необходимость, которая ( в нашем случае ) состояла в том, чтобы восполнить некий недостаток.
Однако этого вопроса я коснусь в второй части книги
----
известно, что самый близкородственный нам вид приматов, это шимпанзе, они и мы произошли от одного общего предка, они и наши предки сформировались, и долгое время сосуществовали в одной среде. Насколько я понял, это были обширные тропические леса восточной части Экваториальной Африки.
Я думаю, что мы можем рассматривать облик шимпанзе, как в достаточной степени, аналогичный облику нашего животного предка.
Итак, что мы видим, у шимпанзе, а значит, и у нашего животного предка нет определенных органических приспособлений, необходимых им для выживания в природной среде. У них нет особо мощных клыков, у них совсем нет рогов, когтей и копыт.
Таким образом, одинокий и достаточно крупный примат желанная добыча для лесного хищника. И в саванне происходит то-же самое ( при том, видимо в саванне не могла бы выжить даже хорошо организованная стая крупных приматов, если бы они не стали усиленно развиваться ), при том, обратите внимание что в саванне водятся более крупные и опасные хищники.
По причине такого недостатка, приматы развили способность использовать искусственные приспособления, изготовлять их, а позже и создавать, - то есть изобретать, взамен отсутствующих естественных ( лучше всего это видно на примере шимпанзе ). Приматы были вынуждены, изготавливать и использовать синтетические приспособления, и вследствие этого, неизбежно и изначально стала возникать искусственная среда ( пока она была технической ).
Это важное обстоятельство, у наших родственников, шимпанзе и горилл, тоже нет естественных животных приспособлений, они тоже создают и используют искусственные орудия. Однако, для них это только один из способов действий в окружающей среде.
По какой-то причине, для наших предков такой способ действий стал экстремально важным и единственным способом выживания.
Затем по некоторым причинам, наши предки оказались вытесненными в саванну, я думаю, причина в том, что два вида, тем более два близкородственных вида, не могут существовать в одной экологической нише.
Во-вторых, насколько я помню, начались определенные климатические изменения и тропические леса стали отступать, уступая место саваннам.
Возможно они проиграли борьбу с родственниками ( шимпанзе ), каким-то образом оказались вытеснены в чуждую для них и враждебную среду, наверно это была саванна и рифтовая зона Восточной Африки.
Особенная враждебность ее среды выражается в том, что в саванне существуют более крупные и более опасные хищники. По таким причинам этот способ действий стал их способом выживания.
И видимо он еще оказался наиболее эффективным для применения в среде саванн, здесь удобнее использовать искусственные орудия, легче высматривать добычу и хищника, коллективно охотиться и защищаться.
Особенно с учетом новых возможностей которые открываются при использовании этих искусственных приспособлений.
Наши предки оказались в тяжелой стрессовой ситуации, скорее всего ( и видимо это важно ), им грозило не просто вымирание а достаточно быстрое уничтожение. Важно и то, что саваннах оказались существа, приспособленные к жизни в лесах, а не на открытой равнине. Это дополнительный тяжёлый стресс.
Что им оставалось, во-первых, срочно сделать основными и решающими, развивать и выводить на новый качественный уровень, те из навыков и способов действия, которые они выработали еще в тропическом лесу. А также выработать и развивать новые способы действия и существования.
Важно, что это оказалось для них не только успешным способом выживания, а единственным и жизненно важным, главным и экстремально важным, жизненно необходимым, решающим способом выживания.
Впрочем, наверно, будет правильнее уточнить, что наши предки изначально, и всегда, по определению, были в тяжелый стрессовой ситуации
----
итак, чем характерны наши предки приматы, и их ближайшие родственники.
Это коллективные животные, и такой способ существования у них сильно развит, это сложная, многосторонняя и многоуровневая система и механизмы действия в коллективе. Видимо, приматы не выживут в одиночку, ни психологически, ни физически.
То есть это вопрос не того или иного образа поведения, а насущный вопрос выживания.
В саванне такая система, и ее ускоренное и глубокое развитие, оказались жизненно спасительными для наших предков. Коротко говоря, в коллективе, один и один, могут сделать намного больше, чем только два.
Насколько это было важно, можно описать одним правилом, тогда для наших предков в коллективе была жизнь, и может быть в прямом смысле, только в коллективе была жизнь для каждого примата, в котором индивидуальность возможно ещё не доминировала.
Вне коллектива только ужас, безысходность и смерть.
Наверно поэтому, у нас до сих пор чувства брошенности, одиночества и потерянности, являются одними из самых сильных и страшных для нас. Они пробуждают древние переживания и образы ужаса, затаившиеся в глубинах нашего мозга, вызывая одни из самых сильных психологических и психических катастрофических потрясений.
Но сейчас для нас главная особенность приматов в том, что мы целенаправленно и преднамеренно ( а не случайно и хаотически ), стали использовать, совершенствовать и создавать, искусственные инструменты, восполняющие нам отсутствие естественных, и очень необходимых, органических приспособлений.
У нас не было другого выхода, то есть отсутствие естественных органических приспособлений не означает, что у нас не было необходимости в них, наоборот они нам были жизненно необходимы. Я имею в виду палки, камни, ветви и так далее, заменившие нам когти, клыки, рога, копыта.
В отличие от других животных, такой способ действий, и что самое важное, ( вследствие этого ) соответствующий способ мышления, опирающийся не на изначальную, всегда заложенную программу, а на развитии и приобретени и опыта, и навыков творчества, стал для наших непосредственных предков и для нас, не вспомогательным, а основным, главным, решающим, и видимо чаще всего даже единственным.
Он был и эффективным и единственно возможным. У нас не было выбора кроме того, чтобы использовать такой способ, и того как мы его задействовали и развивали.
Особенность в том, что естественные органические приспособления, являются частью организма животного. Таким образом, способ их применения и форма, содержатся в генетическом коде животного, который обуславливает поведение и соответственно форму животного.
Таким образом эти органические приспособления имеются у животных потому, что они им необходимы для существования - выживания, и для развития в ответ на изменяющиеся природные условия, это и делает такие приспособления естественными. Можно сказать, что вряд-ли что-либо возникает в мире просто так.
Это казалось бы совершенно тривиальные выводы, что в них может быть особенного? Однако в этих выводах видна суть произошедшей перемены.
Дело в том, что использование, а затем и обработка искусственных приспособлений, не обуславливается генетическим кодом. Искусственные приспособления не являются составной частью организма.
Это обстоятельство, вызывает необходимость усиленного использования и развития способности к анализу, и делает главным приобретение опыта.
Это новая, трудная, и наверно опасная форма деятельности для мозга животного. И видимо это причина того, что наши предки стали быстрым темпом и усилено развиваться и усложняться. Так началась эволюция.
Впрочем, думаю, что мозг наших предков, с меньшим затруднением выдержал этот стресс, у наших животных предков и родственных приматов, уже тогда был наработан длительный навык такого труда, анализа и накопления опыта.
Нашим животным предкам пришлось самим ( - и даже лично ) решать проблемы своего поведения и выживания, а это и есть действие анализа, и приобретение опыта.
Кроме того, в глубинах аналитической, - рассудочной, деятельности нашего животного предка, в следствии таких перемен, начало зарождаться сознание.
Это не было целью его существования и развития, и в то-же время это было неизбежно, в определенный момент количество должно было перейти в новое и неожиданное качество.
Оно является глубинной и изначальной причиной и необходимостью, но наверно не целью непосредственного существования.
Это не был очередной, пусть тяжелый, но все же привычный для животных стресс, который возникает, например, во время масштабных, быстрых или медленных, экологических катастроф или климатических изменений.
Среда существования и действия наших животных предков, стала все в большем качестве и количестве, переходить в область неопределенности и неизвестности. В область вне программы.
( может быть, таких приматов было несколько видов, вследствие разнообразных причин выжили и стали разумными только мы, это говорит о том, насколько тяжело им пришлось ).
Точнее говоря, в область сначала вне программы, а затем ( и видимо очень быстро ) в область написания программы самим. В область самостоятельности, творчества. Так были заложены основы сознания, языка, письменности, науки, культуры.
Можно спросить почему язык сначала устный, а затем и письменный, является кодом нового свойства, нового качества, уже не генетическим кодом, а культурным генетическим кодом.
Это уже не программа, а плод действий и творчества самостоятельного, создающего, думающего и анализирующего существа, живущего вне определённой для него генетической программы. Особенность жизни такова, что она запись накопленного опыта, но не незыблемая инструкция к действию, и не программа из которой невозможно выйти.
Ее можно и необходимо постоянно обновлять, дополнять, и иногда даже совершенно изменить на другую. Она передается через обучение, а не органически, ее необходимо каждому изучать сначала, и применять в первый раз. Это иная система, в корне отличная от системы животного мира.
Таким образом в следствие определенных причин, наш предок из существа программируемого, то есть животного, превратился в программиста. При этом, ему приходится постоянно, и часто сначала, писать разнообразные программы.
( нам необходимо обдумать этот важный вопрос )
----
Например, палкой и камнем, можно поразить врага и добычу не непосредственно, а опосредованно, на расстоянии, не преодолевая это расстояние, находясь вне поля их досягаемости и зрения. Такая возможность недоступна для животных, и это была одна из спасительных возможностей для наших предков.
Естественно, что она потребовала усиленного и ускоренного развития глазомера и моторики, в свою очередь это потребовало развития и увеличения размера мозга. Который и до того был весьма развит, так как, этого требует способ коллективного и иерархического существования.
Также в этом случае, естественно и понятно, почему возникла потребность, чтобы еще наши животные предки стали прямоходящими. Разумеется, это произошло не ради того, чтобы они начали трудиться, труд был только средством, а не целью.
Из последних исследований мы знаем, что еще тогда, когда наш животный предок обитал в тропических джунглях, он уже стал прямоходящим. Там это было для него хорошим подспорьем, однако в саванне, это стало для наших предков одним из жизненно важных способов выживания.
Во-первых, стоя на двух ногах, можно было дальше видеть, но что еще более важно, освободились руки, которые были жизненно необходимы для использования и изготовления искусственных приспособлений.
Успешность использования таких приспособлений, и новые возможности, которые они открыли, также потребовали, как можно более быстрого и глубокого развития наших предков, и их животного интеллекта, глазомера и моторики. Началась цепная реакция.
Интересно, что разумный вид развился от того рода животных, который отличался от других животных, отсутствием обычных для всех приспособлений, с помощью которых они выживают в природе. Им пришлось изначально использовать, а затем изобретать искусственные заменители.
----
был еще один фактор.
О нём я прочитал в одном популярном описании работ академика Поршнева.
Наш предок был всеядным, и видимо, в основном он питался таким способом, что подбирал объедки и остатки за другими животными ( это понятно, он не был самым крупным животным и хищником в саванне, и в тоже время он был достаточно крупным для того, чтобы представлять интерес как добыча ).
Такой способ питания обернулся нам на пользу, из растительной пищи наши предки питались фруктами, орехами и кореньями, которые сезонно созревали по всей саванне.
Возле водоемов, они питались некоторыми видами водорослей и сочных трав, рыбой и моллюсками, птицами, их яйцами и птенцами, может быть молодняком крокодилов.
Может быть ещё, если была возможность, они добивали и даже охотились, на раненых и больных животных, и на любую дичь, в общем, они делали все что могли.
Важно, что у них возникла специфическая мясная диета, наши предки были падальщиками, но что им доставалось, скорее всего это были почти полностью обглоданные скелеты, убитых хищниками травоядных животных.
На костях почти не осталось мяса, но еще было мозговое вещество в костях, недоступное для хищников ( в доступе к ним, конкуренцию нашим предкам составляли только другие падальщики, это гиены, шакалы и стервятники, с ними коллектив развивающихся приматов мог успешно бороться ).
Так, они могли питаться в большом количестве костным и головным мозгом, богатым разнообразными питательными веществами, белками, жирами и витаминами.
Которое к тому же, благодаря костяной упаковке, дольше сохранялось в относительно свежем состоянии. Кроме того, сырое мозговое вещество намного легче усвоить, чем сырое мясо, им не приходилось подобно прайду львов, в течение долгих часов переваривать съеденное мясо.
Это освободило много времени для иных занятий, и что самое важное, скорее всего без такой диеты, наши предки, развились бы до уровня высокоинтеллектуальных обезьян, но не более того.
Видимо всеядность способствовала не только ускорению работы мозга, и увеличению его объема, но и развитию и улучшению работы мозга и организма. И наши предки добывали соответствующие ресурсы в достаточном количестве.
----
еще один важный вопрос такой, каким образом наши предки стали разумными, я думаю, что это не могло не произойти, в тоже время это произошло не преднамеренно.
Само существование и действие, основанное на анализе, накоплении опыта, использовании и изготовлении искусственных приспособлений, а не на генетической программе, в ходе своего улучшения и углубления, то есть развития, при переходе из количества в качество, не могло не породить разум.
Целью усиленного и многостороннего развития мозговых способностей, моторики, мускулатуры, и нервной системы наших животных предков, не было создание разума. С помощью усовершенствования, развития, усиления и создания новых навыков, решался вопрос нашего выживания. Но не более того.
Однако мы стали разумными существами, это произошло, потому что происходит действие закона развития, когда количество переходит в качество, это один из фундаментальных законов природы.
На определенном уровне, развитие новых способностей наших животных предков, стало таким активным и глубоким, что может быть, произошел ( ? - одномоментный ) переход в новое качество, незапланированное этим развитием.
Наверно, такой переход произошел обыденно, и без взрыва новых ощущений. Возможно у наших животных предков “что-то включилось в голове”, или следующие поколения, стали рождаться с новыми способностями, или произошло и то, и другое.
----
сейчас я предположил одну интересную возможность.
В интернете я прочитал, что общим предком человека, шимпанзе и гориллы, был накалипитек, но вот вопрос, кем был непосредственный предок человека? Насколько я понял, по этому поводу строится множество предположений.
Я подумал, что возможно нашим предком был не отдельный вид приматов ( отличающийся от других видов ), а один из подвидов шимпанзе.
Сейчас существует два подвида шимпанзе, обыкновенный и карликовый, - бонобо, интересно что в первую очередь в глаза бросается не их видовое, а поведенческое различие.
Можно сказать, что они различаются социокультурно, то есть у них поведенческие и общественные различия.
Возможно одним таким подвидом шимпанзе были наши непосредственные предки.
Можно предположить множество разнообразных вариантов того, что произошло, возможно наши предки столкнулись с другим подвидом шимпанзе, или, например, с гориллами. Скорее всего наши животные предки проиграли в этом конфликте, и они были вытеснены из своего ареала в лесостепь и в саванну.
----
я думаю, наша жизнь, это жизнь вопреки, несмотря на огромные и многочисленные препятствия, трудности и противоречия вокруг и в нас, мы все равно продолжаем жить и боремся ( в основном с тем, что вокруг нас, и не столь глубоко и часто как хотелось бы, с тем что в нас ).
В любую секунду, может случиться очень много самых разных событий, каждый из нас, общество и человечество в целом, могут быть покалечены, и-или уничтожены.
Жить трудно, и нам часто бывает очень плохо, но мы все равно держимся, и пытаемся развиваться, это заслуживает уважения, почтения и любви.
Мы смогли выйти из полной грязи в которой оказались, из-за того, что стали изгоями природы, мы смогли развиться в сильных существ, а затем в людей.
Это многого стоит, это важно, и этим можно гордиться, мы должны научиться любить и уважать себя
----
в отличие от других животных, наш предок, уже незащищенный генетической программой, был вынужден лихорадочно экспериментировать, анализировать, и копить опыт. Наверно рассудочная ( - аналитическая ) деятельность, стала для него не основной ( и тем более не вспомогательной ), а единственной формой выживания.
Так каждая особь, незащищенная генетической программой, получила самостоятельность, о которой можно сказать, что раньше ею ( условно ) обладал только в целом его вид.
? - Теперь это животное вынуждено по причине своей самостоятельности, в первую очередь бороться именно за свое выживание. Так были заложены зачатки личности, и в такой обстановке они закладывались.
И это тоже я имею в виду, когда говорю, что наш животный предок развивался преднамеренно, и при том, как говорят ученые в ускоренном темпе, не характерном для развития и изменений у обычных животных.
----
в связи со всеми этими вопросами, важной является та часть статьи господина Вс. Вильчека "Алгоритмы истории", в которой описываются возможные причины возникновения человеческого разума ( - Частичная утрата (ослабленность, недостаточность, поврежденность) коммуникации со средой обитания (дефект плана деятельности) и себе подобными (дефект плана отношений) - и есть первоначальное отчуждение, исключавшее прачеловека из природной тотальности ). Я думаю, что эти причины имели место происходить, также как и факторы которые я описал.
Они не противоречат друг другу, а помогают и взаимодополняют друг друга. Сопоставляя эти факторы, есть над чем подумать
----
в этом смысле по-новому звучат слова Илии Чавчавадзе "язык, отечество, вера", один португальский писатель сказал "моя родина, мой родной язык". У этих слов появляется особый смысл и значение.
Язык описывает мысль, чувство, знание, действие, наверно язык это особый и важный генетический код и письмо, оно отличается от генетического кода нашего физического существование, свойства которого не зависят от нас.
Наше новое генетическое письмо исчезнет, если мы не будем его беречь, не будем его развивать, и не передадим новым поколениям.
А затем новое поколение должно сначала прожить это генетическое письмо, и каждое новое поколение должно жить - создать, своё генетическое письмо. Это указывает на то, что нашему генетическому письму постоянно требуется его действие, обновление, добавление разнообразного опыта и мыслей. Недостаточно его только сохранить и передать
----
действие и существование нового генетического письма, в большинстве случаев не зависит от происхождения человека.
Чарльз Дарвин сказал что происхождение и развитие человечества, не объясняется теми-же правилами, которыми объясняется происхождение и развитие живой природы. Человек и общество постепенно становятся независимыми, и становятся независимыми в первую очередь от материальных свойств своего существования, мы становимся независимыми, разумными, сознающими, сознательный, само-действующими личностями и обществами
--------
я думаю у ритуала два источника происхождения, в начале это был процесс передачи опыта от старшего поколения младшему, сначала детеныши наших животных предков подражали действиям родителей. Возможно, что обряды ритуальной охоты, показанные на некоторых иллюстрациях, действительно происходили, и в первую очередь, они были ритуалом передачи знаний.
Кроме того повторение действий произведенных на удачной охоте, могло стать ритуалом призывающим удачу.
Тут мы видим второй источник, наверно самой первой и одной из самых главных потребностей человека, является необходимость упорядочить и обезопасить среду вокруг себя. Понять ее и наладить контакт.
Человеку необходимо преодолеть чувство брошенности в находящейся извне, неизвестной, и уже поэтому не безопасной среде, необходимо понять что она из себя представляет, ее свойства в целом и в составных частях. Затем попытаться контактировать с ними и сотрудничать с пользой для себя.
Этим занимались шаманы
-------- --------
მეორე ნაწილი
პირველ ნაწილში მე გამოვთქვი ასეთი აზრი, რო მრავალი ვარაუდი იმის თაობაზე, თუ როგორ წარმოიშვა ჩვენი წინაპრები, ნადირთა ერთი სახეობისგან გონიერ არსებებათ, აიხსნება თუ ჩვენ დაუშვებთ რო ასეთი განვითარება იყო აუცილებელი და განძრახი, და არა შემთხვევითი.
მე მაქ მხედველობაში რო შეიქმნა ბუნებრივი მოთხოვნილება, - საჭიროება, ასეთ ცვლილებებში, რომლებმა საბოლოო ჯამში გამოიწვია გონიერ არსებათა შექმნა ( და არა კრეაციონისტების ვარაუდი ).
ანუ ჩვენ შევიქმენით რომელიღაც საჭიროების მიზეზით, ჩვენ შემთხვევაში ის იქმნა ასეთი, რო ჩვენ წინაპრებს უნდა აღედგინა და აღევსო ნაკლი და უკმარისობა, გამოწვეული ბუნებრივი ორგანული მოწყობილობათა არ არსებობით.
ჩვენ აღვადგენთ ასეთ უკმარისობას იმით, რო გამოვიყენებთ არა წინასწარ დაგეგმილ ( დაპროგრამირებულ ) და ხელოვნურ ქმედებებს, სათანადოთ ვქმნით ახალს, და დასაწყისში ხელოვნურ გარემოს ( სინტეტიურს ). ასე ჩვენ შევიძინეთ დამოუკიდებელი ქმედების უნარი, ამასთან ერთათ ჩვენ გავედით ნადირის გენეტიური გეგმის მცველი ფარგლების იქით.
მუდმივი ქმედება, კვლევა, გააზრება, გათვლა, გამოცდილების დაგროვება, გახდა ჩვენი ჯერ კიდე ნადირი წინაპრების ახალი და ძირითადი არსებობა და ამ არსებობის ფუძე
----
მეორე ნაწილში მე ვეცდები გავიგო, თუ რომელია გონიერი ცხოვრების გაჩენის ტექნიკური შინაარსი და მიზეზი, შესაძლოა ამის მეშვეობით ( კიდე ზოგადათ და მთლიანობაში ), ჩვენ გავიგებთ თუ რომელია სამყაროს ( - კოსმოსის ) შექმნის და განვითარების დაწყების მიზეზი.
ჩემი აზრით სამყარო ისეთი წყობაა, რომელი განვითარდება რათა ის შეიქმნას სულ უფრო დამოუკიდებელი, თვით-მოქმედი, და იქნებ კიდე შეგნებული, თვით-შეგნებული, მრავალ შეგნებული. ასე ხდება იმიტომ რო საჭიროა ასეთი წყობის ( - სისტემის ) შექმნა, რომელი მოქმედებს დამოუკიდებლათ, და გახდება არა განსაზღვრული და შეფარგლული მარტო თავისი ყოფითი თვისიბებით, ? - ანუ საჭიროა ასეთი ქმედითი წყობის შექმნა, რომელი შეიქნება შეგნების მქონე და შეგნებულ მექანიზმათ.
წყობა რომელს შესწევს ასეთი უნარი რათა თავათ, - შეგნებულათ, შეცვალოს თავისი თვისებანი, და შექმნას ახალი თვისებანი.
ამისთვისაა საჭირო პიროვნების და პიროვნებათა გონება და შეგნებულობა, თვით-ქმედების, ცვლილების, განვითარების და შემოქმედების უნარი, რაც ითვალისწინებს იმასაც, რო ჩვენ შევძლოთ გადავწყვიტოთ მრავალი სხვა საკითხი გაურკვეველ, უცნობ და ბუნდოვან გარემოში
----
რისთვის ხდება ყველაფერი ზოგადი და ტექნიკური გაგებით.
აიღეთ ქაღალდის ფურცელი და გაატარეთ მასზე ოთხი ხაზი, ეს არი საწყისი სტრიქონები, აღნიშნეთ ისინი რიცხვებით 0 1 2 3, ჯერ ეს საკმარისია. ეს არი სამყაროს და მის თვისებათა მდომარეობის და განვითარების რიგი და თანა-მივდებრობა.
საწყისი არი ის რაც "არი", და არა რაიმე _ რომელი ნაირი, რაც იწყება, ამიტომ საწყისი აღნიშნულია 0 და არა 1. ( ეგრე ვთქვა ) საწყისიდან არაფერი არ არი, და არც არ არი, ეს მარადიულობაა, ცარიელი და ქაოსი.
მარადიულობა ჟამთა იქითაა, ის ყოვლათ-სრულყოფილია, ცარიელი არსებობის და არ არსებობის იქითაა, რაც მთავარია ცარიელი თავისუფალია თავისგან, ის არ საჭიროებს თავის არსებობას, და თავითვე ( - თავისივე ბუნების თვისებით ) არ არსებობს თავში. ქაოსი წარმოადგენს თავით ყველაფერს, ის ყოვლის მომცველია, მათ შორის ის ყველაფერია ერთი სახით ( ქაოსი უნივერსალურია ).
ამასთან ერთათ მას არ აქ არა ნაირი აზრი, სათანადოთ მისი მნიშნელობა უდრის არაფერს ( 0 ), ასე ხდება იმიტომ რო არ იქმნება არა ნაირი საჭიროება.
No comments:
Post a Comment